ผลการค้นหา

พื้น

หมายถึงน. ส่วนราบด้านหน้า ด้านนอก หรือด้านบนของสิ่งที่เป็นผืนเป็นแผ่น เช่น พื้นเรือน พื้นดิน พื้นรองเท้า; ฐาน เช่น พื้นถนนทรุด; แถบ, แถว, ถิ่น, เช่น คนพื้นนี้; ทั่วไป, โดยมาก, เช่น ถิ่นนี้ทำสวนครัวกันเป็นพื้น; เรียกผ้านุ่งที่มีสีและลักษณะยืนตัวไม่มีดอกดวงลวดลายว่า ผ้าพื้น.

พื้น ๆ

หมายถึงว. เรียบ ๆ เช่น งามอย่างพื้น ๆ คือ งามอย่างเรียบ ๆ ไม่ฉูดฉาด ดีอย่างพื้น ๆ คือ ดีอย่างเรียบ ๆ ไม่โลดโผน, ธรรมดา ๆ เช่น กับข้าวพื้น ๆ.

พื้นท้อง

หมายถึงน. เนื้อตรงส่วนท้อง (โดยมากหมายถึงส่วนท้องของปลา).

ล่องถุน

หมายถึงน. ระยะตั้งแต่พื้นเรือนจนถึงพื้นดิน.

แผ่นผงอน,แผ่นพก,แผ่นภพ

หมายถึงน. พื้นดิน.

ดลภาค

หมายถึงน. พื้นราบ.

แหล่งหล้า

หมายถึงน. พื้นแผ่นดิน.

มหิดล

หมายถึงน. พื้นดิน, พื้นโลก. (ส. มหิตล, มหีตล).

ทองทึบ

หมายถึงว. มีพื้นเป็นทองทึบทั้งหมด.

ประทับราบ

หมายถึง(ราชา) ก. นั่งกับพื้น.

เมทนีดล

หมายถึงน. พื้นแผ่นดิน. (ป.).

ธราดล

หมายถึงน. พื้นแผ่นดิน. (ป.).