ผลการค้นหา

ศศ,ศศ-,ศศะ

หมายถึง[สะสะ-] น. กระต่าย, รอยดำที่ปรากฏในดวงจันทร์ ซึ่งถือกันว่าคล้ายกระต่าย. (ส.; ป. สส).

ศ

หมายถึงพยัญชนะตัวที่ ๓๘ เป็นพวกอักษรสูง ใช้ได้ทั้งเป็นพยัญชนะตัวต้นและเป็นตัวสะกดในแม่กดในคำที่มาจากภาษาสันสกฤตและภาษาอื่น เช่น ศาลา อากาศ ไอศกรีม วงศ์.

บ

หมายถึงพยัญชนะตัวที่ ๒๖ เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กบ.

บ,บ,บ่

หมายถึง[บอ, บ่อ] ว. ไม่, มักใช้ในหนังสือเก่าหรือกวีนิพนธ์ หรือบางท้องถิ่น, ในที่ใช้ บ เมื่อใช้ว่า บ่ ก็มีความเช่นเดียวกัน.

พ

หมายถึงพยัญชนะตัวที่ ๓๐ เป็นพวกอักษรตํ่า ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กบในคำที่มาจากบาลีและสันสกฤต เช่น ภพ ภาพ สรรพ ผลลัพธ์.

กะอูบ

หมายถึง(ถิ่น-พายัพ) น. ผอบ เช่น จึงแก้เอาเสื้อและผ้าคาดศีรษะใส่ในกระอูบคำ. (ประชุมพงศ. ๑๐).

บุพ,บุพ-,บุพพ,บุพพ-

หมายถึง[บุบพะ-] ว. ก่อน, ทีแรก; เบื้องต้น, เบื้องหน้า. (ป. ปุพฺพ; ส. ปูรฺว).

ตามพ,ตามพ-,ตามพะ

หมายถึง[ตามพะ-] (แบบ) น. ทองแดง. (ป. ตมฺพ; ส. ตามฺร).

ตรึงศ,ตรึงศ-

หมายถึง[ตฺรึงสะ-] (แบบ) ว. สามสิบ. (ส. ตฺรึศตฺ; ป. ตึส).

ปุพพ,ปุพพ-,ปุพพะ

หมายถึง[ปุบพะ] ว. บุพ, บุพพะ. (ป.).

จำเดิม

หมายถึงบ. แต่ต้น, เริ่มแรก, แรก.

ศยะ

หมายถึง[สะ-] ก. นอน; หลับ; อยู่, พักผ่อน, มักใช้เป็นส่วนท้ายสมาส. (ส.).