ผลการค้นหา

พล่อย

หมายถึง[พฺล่อย] ว. อาการที่พูดง่าย ๆ โดยไม่ตริตรอง.

ว่าส่ง ๆ,ว่าส่งเดช

หมายถึงก. พูดพล่อย ๆ ไม่มีเหตุผล.

ปากพล่อย

หมายถึงก. พูดโดยไม่คำนึงว่าเป็นเรื่องจริงหรือไม่จริง.

ภูมิปัญญา

หมายถึง[พูม-] น. พื้นความรู้ความสามารถ.

ล่อย ๆ

หมายถึงว. พล่อย ๆ.

ลิ้นลังกา

หมายถึงว. ที่พูดรัวเร็ว; (สำ) พูดพล่อย ๆ จนไม่น่าเชื่อถือ.

ย่อม

หมายถึงคำช่วยกริยา แสดงว่าเป็นไปตามปรกติ ตามธรรมดา หรือ เป็นสามัญทั่ว ๆ ไป เช่น สัตว์ทั้งหลายเกิดมาแล้วย่อมตาย.

ปากไม่มีหูรูด

หมายถึงว. ที่พูดพล่าม พูดพล่อย หรือพูดโดยไม่ยั้งคิดเสียก่อนว่าอะไรควรพูดหรือไม่ควรพูด.

ปลาหมอตายเพราะปาก

หมายถึง(สำ) น. คนที่พูดพล่อยจนได้รับอันตราย.

คลุม ๆ

หมายถึงว. พูดไม่บ่งชัดให้จะแจ้ง เช่น พูดคลุม ๆ.

พูดเป็นนัย

หมายถึง(สำ) ก. พูดอ้อม ๆ โดยไม่บอกเรื่องราวตรง ๆ.

ย่อม

หมายถึงว. มีขนาดค่อนข้างเล็กเมื่อเปรียบเทียบกับสิ่งที่ใหญ่กว่า เช่น นี่ขนาดใหญ่ นั่นขนาดย่อม, เบา (ใช้แก่ราคา); ลดลง, หย่อน.