ผลการค้นหา

ลุ่มหลง

หมายถึงก. หมกมุ่น, มัวเมา, เช่น ลุ่มหลงในอบายมุข.

ปัญญา

หมายถึงน. ความรอบรู้, ความรู้ทั่ว, ความฉลาดเกิดแต่เรียนและคิด, เช่น คนมีปัญญา หมดปัญญา. (ป.).

สุดปัญญา

หมายถึงว. ใช้ปัญญาเท่าที่มีอยู่ทั้งหมด เช่น เลขข้อนี้คิดจนเกือบสุดปัญญาจึงทำได้ ฉันช่วยเขาจนสุดปัญญาแล้วก็ยังไม่สำเร็จ.

นักปราชญ์

หมายถึงน. ผู้รู้, ผู้มีปัญญา.

ย่อม

หมายถึงว. มีขนาดค่อนข้างเล็กเมื่อเปรียบเทียบกับสิ่งที่ใหญ่กว่า เช่น นี่ขนาดใหญ่ นั่นขนาดย่อม, เบา (ใช้แก่ราคา); ลดลง, หย่อน.

ย่อม

หมายถึงคำช่วยกริยา แสดงว่าเป็นไปตามปรกติ ตามธรรมดา หรือ เป็นสามัญทั่ว ๆ ไป เช่น สัตว์ทั้งหลายเกิดมาแล้วย่อมตาย.

ปัญญาส,ปัญญาส-

หมายถึง[ปันยาสะ-] (แบบ) ว. ห้าสิบ. (ป.).

มายาวี

หมายถึงน. ผู้มีมารยา, ผู้มีเล่ห์เหลี่ยมทำให้ลุ่มหลง, เจ้าเล่ห์. (ป., ส.).

วิทู

หมายถึงน. ผู้ฉลาด, ผู้รอบรู้, ผู้มีปัญญา, ผู้ชำนาญ. (ป.).

เบญญา

หมายถึงน. ปัญญา.

ชักซุงตามขวาง

หมายถึง(สำ) ก. ทำอะไรที่ไม่ถูกวิธีย่อมได้รับความลำบาก; ขัดขวางผู้มีอำนาจย่อมได้รับความเดือดร้อน.

ปราชญ์

หมายถึง[ปฺราด] น. ผู้มีปัญญารอบรู้. (ส. ปฺราชฺ).