ผลการค้นหา

ปัญญาส,ปัญญาส-

หมายถึง[ปันยาสะ-] (แบบ) ว. ห้าสิบ. (ป.).

ปัญญา

หมายถึงน. ความรอบรู้, ความรู้ทั่ว, ความฉลาดเกิดแต่เรียนและคิด, เช่น คนมีปัญญา หมดปัญญา. (ป.).

สุดปัญญา

หมายถึงว. ใช้ปัญญาเท่าที่มีอยู่ทั้งหมด เช่น เลขข้อนี้คิดจนเกือบสุดปัญญาจึงทำได้ ฉันช่วยเขาจนสุดปัญญาแล้วก็ยังไม่สำเร็จ.

อุปริพุทธิ

หมายถึงว. กอบด้วยปัญญาอันสูง. (ส.).

สุธี

หมายถึงน. คนมีปัญญา, นักปราชญ์. (ป., ส.).

ธรรมจักษุ

หมายถึงน. ดวงตาคือปัญญาที่รู้เห็นธรรม. (ส.).

เบญญา

หมายถึงน. ปัญญา.

ปราชญ์

หมายถึง[ปฺราด] น. ผู้มีปัญญารอบรู้. (ส. ปฺราชฺ).

เมธา

หมายถึงน. ปัญญา, ความรู้, ความฉลาดรอบคอบ. (ป., ส.).

สูริ

หมายถึงน. คนมีปัญญา. (ป., ส.); ผู้กล้าหาญ. (ป.; ส. ศูริ).

สติปัญญา

หมายถึงน. ปัญญารอบคอบ, ปัญญารู้คิด, เช่น เขาเป็นคนมีสติปัญญาดี.

ศิษฏ์

หมายถึงว. ฝึกแล้ว, คงแก่เรียน, อบรมแล้ว, มีปัญญา, มีความรู้. (ส.).