ผลการค้นหา

บุญ,บุญ-

หมายถึง[บุน, บุนยะ-] น. การกระทำดีตามหลักคำสอนในศาสนา; ความดี, คุณงามความดี. ว. ดี เช่น คนใจบุญ, มีคุณงามความดี เช่น คนมีบุญ. (ป. ปุญฺ; ส. ปุณฺย).

บุณย์

หมายถึงน. บุญ. (ส. ปุณฺย; ป. ปุญฺ).

วาสนา

หมายถึง[วาดสะหฺนา] น. บุญบารมี, กุศลที่ทำให้ได้รับลาภยศ, เช่น เด็กคนนี้มีวาสนาดี เกิดในกองเงินกองทอง, มักใช้เข้าคู่กับคำ บุญ หรือ บารมี เป็น บุญวาสนา หรือ วาสนาบารมี เช่น เป็นบุญวาสนาของเขา เขาเป็นคนมีวาสนาบารมีมาก. (ป., ส.).

กุศล

หมายถึง[-สน] น. สิ่งที่ดีที่ชอบ, บุญ. ว. ฉลาด. (ส.; ป. กุสล).

ส่วนบุญ

หมายถึงน. ส่วนที่เป็นบุญกุศล เช่น แผ่ส่วนบุญ เปรตขอส่วนบุญ.

บุญมาวาสนาส่ง

หมายถึง(สำ) เมื่อมีบุญ อำนาจวาสนาก็มาเอง, บุญมาวาสนาช่วย ก็ว่า.

ใบบุญ

หมายถึงน. ร่มบุญ, ส่วนบุญที่ปกป้องคุ้มครองอยู่.

ปัตติ

หมายถึง(แบบ) น. ส่วนบุญ. (ป.).

ปัตติทาน

หมายถึงน. การให้ส่วนบุญ. (ป.).

บุญทำกรรมแต่ง

หมายถึง(สำ) บุญหรือบาปที่ทำไว้ในชาติก่อนเป็นเหตุทำให้รูปร่างหน้าตาหรือชีวิตของคนเราในชาตินี้สวยงาม ดี ชั่ว เป็นต้น.

เนื้อนาบุญ

หมายถึงน. แหล่งที่ควรแก่การทำบุญ เช่น พระสงฆ์เป็นเนื้อนาบุญ.

บุญญาธิการ

หมายถึงน. บุญที่ได้กระทำไว้มากยิ่ง.