ผลการค้นหา

นักปราชญ์

หมายถึงน. ผู้รู้, ผู้มีปัญญา.

ผู้รู้

หมายถึงน. ผู้ที่มีความรู้ความชำนาญในเรื่องนั้น ๆ เช่น เรื่องนี้ต้องให้ผู้รู้เป็นคนชี้แจง.

พิชญ์

หมายถึงน. นักปราชญ์, คนมีความรู้สูง. (ส. วิชฺ).

สัญญี

หมายถึงว. มีความหมายรู้ได้, มีความรู้สึก, มีความระลึก, มีความจำได้. (ป.).

ทิศาปาโมกข์

หมายถึงน. อาจารย์ผู้มีความรู้และชื่อเสียงโด่งดัง.

กบในกะลาครอบ

หมายถึง(สำ) น. ผู้มีความรู้และประสบการณ์น้อยแต่สำคัญตนว่ามีความรู้มาก.

วิพุธ

หมายถึงน. ผู้รู้, นักปราชญ์. (ป., ส.).

อวิญญู

หมายถึงว. โง่, ไม่มีความรู้. (ป.).

ไว้ภูมิ

หมายถึงก. ทำท่าเสมือนว่าเป็นผู้มีความรู้สูง.

โชดึก

หมายถึงน. ผู้มีความรุ่งเรือง, ผู้มีความสว่างไสว. (ป. โชติก).

โชติก,โชติก-

หมายถึง[โชติกะ-] น. ผู้มีความรุ่งเรือง, ผู้มีความสว่างไสว. (ป.).

เวที

หมายถึงน. ผู้รู้, นักปราชญ์. (ป.; ส. เวทินฺ).