ตัวกรองผลการค้นหา
ราน้ำ
หมายถึงก. ต้านน้ำ เช่น เอาเท้าราน้ำ เอาไม้ราน้ำ.
เสียมราฐ
คำไวพจน์ น้ำ | คำคล้าย น้ำ
คำไวพจน์ เมือง | คำคล้าย เมือง
คำไวพจน์ ไฟ - คำคล้าย ไฟ
มือไม่พาย เอาตีนราน้ำ
หมายถึง(สำ) ก. ไม่ช่วยทำแล้วยังขัดขวางการทำงานของผู้อื่น.
ตีน
หมายถึงน. อวัยวะส่วนล่างสุดของคนหรือสัตว์ นับตั้งแต่ใต้ข้อเท้าลงไป สำหรับยืนหรือเดินเป็นต้น, โดยปริยายหมายถึงสิ่งอื่นที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้นหรือส่วนล่างของสิ่งบางอย่าง เช่น ตีนม่าน ตีนมุ้ง; ชาย, เชิง, เช่น ตีนท่า ตีนเลน.
หมายถึงน. ชื่อปลานํ้ากร่อยในวงศ์ Periophthalmidae ที่ใช้ครีบอกต่างตีน ตาโปนมองเห็นเหนือนํ้าได้ดี เช่น ชนิด Periophthalmus barbarus, Boleophthalmus boddarti.(ดู จุมพรวด).
ราแจว,ราพาย
หมายถึงก. เอาแจวหรือพายแตะน้ำเรียด ๆ เพื่อชะลอเรือไว้.
รา
หมายถึงน. ไม้ที่กระหนาบอยู่ใต้ท้องพรึงรับพื้นเรือนเพื่อไม่ให้พื้นอ่อน อยู่ระหว่างรอด; ไม้จีมเสาที่ปากหลุมซึ่งยังไม่ได้กลบดินเพื่อกันไม่ให้โอนเอน เรียกว่า ราคอเสา.
หมายถึงก. ค่อย ๆ เลิกไป เช่น รากันไป; น้อยลง, อ่อนลง, เช่น ไฟราดับไปเอง. (กลอน) ว. คำชวนอีกฝ่ายหนึ่งให้กระทำตาม เช่น ไปเถิดรา.
หมายถึง(กลอน) ส. เราทั้งคู่, เขาทั้งคู่, ในคำว่า สองรา, ต่อมาใช้หมายถึงเกิน ๒ ก็ได้ เช่น เร่งหาประกันมาทันใด ผู้คุมเหวยรับไว้ทั้งสามรา. (ขุนช้างขุนแผน).
ฝีตีน
หมายถึงน. ฝีเท้า.
หมายถึงน. ชื่อเรียกพืชชั้นตํ่าที่ไม่มีคลอโรฟิลล์ และลำต้น ใบ ราก ที่แท้จริง ส่วนมากเจริญเป็นเส้นใย แบ่งเป็น ๒ พวก คือ ราเมือก และ ราแท้ สืบพันธุ์โดยสปอร์ อาศัยอยู่บนซากของพืชหรือสัตว์ ขึ้นเบียนหรืออยู่ร่วมกับพืชอื่นก็มี.
รายตีนตอง
หมายถึงน. เรียกพนักงานชายที่เดินขนาบพระราชยานในกระบวนแห่ว่า พนักงานรายตีนตอง.
เสียตีน
หมายถึงก. สูญเสียตีนไป, โดยปริยายใช้ในความดูถูกดูหมิ่น เช่น บ้านของเขา ฉันไม่ไปเหยียบให้เสียตีนหรอก.