ผลการค้นหา

ผก

หมายถึงก. หกกลับ, ปก; (ถิ่น-พายัพ) แอบ, ซ่อน, ดัก.

ฉ

หมายถึง[ฉอ, ฉ้อ, ฉะ] ว. หก, สำหรับประกอบหน้าศัพท์อื่น. (ป.).

ฉ

หมายถึงพยัญชนะตัวที่ ๙ นับเป็นพวกอักษรสูง.

ฉพีสติม,ฉพีสติม-

หมายถึง[ฉะพีสะติมะ-] (แบบ) ว. ที่ ๒๖ เช่น ฉพีสติมสุรทิน ว่า วันที่ ๒๖ (แห่งเดือนสุริยคติ). (ป.).

ศวะ

หมายถึงน. ศพ. (ส.; ป. ฉว).

ฉวี

หมายถึง[ฉะหฺวี] น. ผิวกาย. (ป., ส. ฉวิ).

ฉอด ๆ

หมายถึงว. อาการที่พูดหรือเถียงไม่หยุดปาก เช่น พูดฉอด ๆ เถียงฉอด ๆ.

ศาลาฉทาน

หมายถึง[-ฉ้อทาน] น. สถานที่แจกจ่ายอาหารแก่คนทั่วไปเป็นการกุศล, ฉทานศาลา ก็เรียก.

ฉล

หมายถึง[ฉะละ, ฉน] น. ความฉ้อโกง. ก. โกง. (ป., ส.).

ศพ

หมายถึงน. ซากผี, ร่างคนที่ตายแล้ว. (ส. ศว; ป. ฉว).

ษัฏ

หมายถึงว. หก. (ใช้ในคำสมาส เมื่อนำหน้าพยัญชนะพวกอโฆษะ). (ส.; ป. ฉ).

ป

หมายถึงพยัญชนะตัวที่ ๒๗ เป็นพวกอักษรกลาง เป็นตัวสะกดในแม่กบในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น บาป เนปจูน, ตัว ป ที่ขึ้นต้นของคำหรือพยางค์ในภาษาบาลีและสันสกฤตมักแผลงมาเป็นตัว บ ในภาษาไทย เช่น ปท ปิตา เป็น บท บิดา.