ผลการค้นหา

จา

หมายถึง(ถิ่น-พายัพ, อีสาน) ก. พูด, กล่าว.

จาตุ,จาตุ-

หมายถึงว. แปลงมาจาก จตุ หมายความว่า สี่, ใช้ประกอบหน้าคำที่มาจากภาษาบาลี.

พูดจา

หมายถึงก. พูด.

จาคะ

หมายถึงน. การสละ, การให้ปัน. (ป.; ส. ตฺยาค).

จาตุร,จาตุร-

หมายถึง[จาตุระ-] (แบบ) ว. แปลงมาจาก จตุร หมายความว่า สี่, ใช้ประกอบหน้าคำที่มาจากภาษาบาลี.

เจรจา

หมายถึง[เจนระจา] ก. พูด, พูดจากัน, พูดจากันเป็นทางการ. (ส. จรฺจา).

กามจาริน

หมายถึงครุฑ, ผู้ไปตามอำเภอใจ

กรรมการิณี

หมายถึง[กำมะ-] น. กรรมการซึ่งเป็นเพศหญิง. (ส. กรฺม + การิณี).

มึงวาพาโวย

หมายถึงก. พูดจาเอะอะโวยวาย.

สากัจฉา

หมายถึงน. การพูดจา, การปรึกษา. (ป.).

จาตุรงค,จาตุรงค-,จาตุรงค์

หมายถึง[-ตุรงคะ-] ว. มีองค์ ๔, มีส่วน ๔. (ป. จาตุร + องฺค).

ไกล่เกลี่ย

หมายถึงก. พูดจาให้ปรองดองกัน, พูดจาให้ตกลงกัน; ลูบไล้; ทำให้เรียบร้อย, ทำให้มีส่วนเสมอกัน, เกลี่ยไกล่ ก็ว่า.