ผลการค้นหา

ราชาศัพท์

หมายถึงน. คำเฉพาะใช้สำหรับเพ็ดทูลพระเจ้าแผ่นดินและเจ้านาย, ต่อมาหมายรวมถึงคำที่ใช้กับพระภิกษุสงฆ์ ข้าราชการ และสุภาพชนด้วย.

สกุน

หมายถึงน. รก, ราชาศัพท์ใช้ว่า พระสกุน.

ศอ

หมายถึงน. คอ, ราชาศัพท์ ว่า พระศอ.

ประสูติการ

หมายถึงน. การเกิด, ราชาศัพท์ใช้ว่า พระประสูติการ.

สาง

หมายถึงน. หวี, ราชาศัพท์ใช้ว่า พระสาง.

คำ

หมายถึงน. เสียงพูด, เสียงที่เปล่งออกมาครั้งหนึ่ง ๆ, เสียงพูดหรือลายลักษณ์อักษรที่เขียนหรือพิมพ์ขึ้นเพื่อแสดงความคิด โดยปรกติถือว่าเป็นหน่วยที่เล็กที่สุดซึ่งมีความหมายในตัว, ใช้ประกอบหน้าคำอื่นมีความหมายเช่นนั้น เช่น คำนาม คำกริยา คำบุรพบท; พยางค์ซึ่งเป็นส่วนย่อยของวรรคหรือบาทในฉันท์ แต่ละพยางค์ถือว่าเป็นคำหนึ่ง, ๒ วรรคของคำกลอน; ลักษณนามของเสียงพูด เช่น พูดคำหนึ่ง, ลักษณนามบอกจำพวกของเคี้ยวของกิน เช่น ข้าวคำหนึ่ง, ลักษณนามเรียก ๒ วรรคของคำกลอนว่า คำหนึ่ง.

คำ

หมายถึงน. ทองคำ เช่น หอคำ เชียงคำ.

ยี่ภู่

หมายถึงน. ที่นอน, ฟูก, (ราชาศัพท์ใช้ว่า พระยี่ภู่).

อันตคุณ

หมายถึงน. ลำไส้เล็ก, ราชาศัพท์ว่า พระอันตคุณ. (ป.).

ฝีปาก

หมายถึงน. คารมของผู้กล่าว, ราชาศัพท์ว่า ฝีพระโอษฐ์.

มัสสุ

หมายถึงน. หนวด, ราชาศัพท์ใช้ว่า พระมัสสุ. (ป.).

ขนง

หมายถึง[ขะหฺนง] น. คิ้ว, ใช้เป็นราชาศัพท์ว่า พระขนง.