ผลการค้นหา

ขยัน

หมายถึง[ขะหฺยัน] น. ชื่อไม้เถาชนิด Bauhinia strychnifolia Craib ในวงศ์ Leguminosae เปลือกมีรสหวาน ๆ ฝาด ๆ ใช้กินกับหมาก.

ขยัน

หมายถึง[ขะหฺยัน] ก. ทำการงานอย่างแข็งขันไม่ปล่อยปละละเลย, ทำหรือประพฤติเป็นปรกติสมํ่าเสมอ, ไม่เกียจคร้าน; แข็งแรง, เข้าที, เช่น เนื้อหนังขยันมั่นคงนัก. (อิเหนา), พอกํ้ากึ่งกลางนั้นขยันนัก. (เพลงยาวถวายโอวาท).

ประทักษ์

หมายถึงว. ขยัน, ฉลาด, คล่องแคล่ว, สามารถ.

แข็งขัน

หมายถึงว. ขยันไม่ย่อท้อ, เอาจริงเอาจัง, มีกำลังมาก.

เอาการ,เอาการ,เอาการเอางาน

หมายถึงว. ตั้งใจทำการงานด้วยความขยันขันแข็ง.

อายัต

หมายถึงว. ขยัน, ขันแข็ง. (ป., ส. อายตฺต).

ไม่เอาการเอางาน,ไม่เอางานเอาการ

หมายถึงก. ไม่ตั้งใจทำการงานด้วยความขยันขันแข็ง.

ขันแข็ง

หมายถึงว. อย่างเอาจริงเอาจัง เช่น ขยันขันแข็ง รับปากขันแข็ง.

คน

หมายถึงน. มนุษย์.

คน

หมายถึงก. กิริยาที่เอามือหรือสิ่งอื่นกวนเพื่อทำสิ่งที่นอนก้นหรือที่เกาะกันอยู่เป็นกลุ่มเป็นก้อนให้กระจายขยายตัว หรือกวนสิ่งต่าง ๆ ให้เข้ากัน.

เข้มแข็ง

หมายถึงก. แข็งแรงในการงาน, ขยันขันแข็ง, ไม่ย่อท้อหวั่นไหว.

ลางเนื้อชอบลางยา

หมายถึงน. ยาอย่างเดียวกัน ถูกกับคนหนึ่ง แต่ไม่ถูกกับอีกคนหนึ่ง; (สำ) ของสิ่งเดียวกัน ถูกกับคนหนึ่ง แต่ไม่ถูกกับอีกคนหนึ่ง.