ผลการค้นหา

กระทะ

หมายถึงน. ภาชนะก้นตื้นปากผาย ใช้สำหรับหุงต้มเป็นต้น.

กระทะ

หมายถึงดู ตะกรับ

กันทะ

หมายถึง(โบ) น. กระทะ เช่น จึ่งตั้งโลหะกันทะโดยตบะบนเส้าโขมดผี ให้ประโคมแล้วโหมอัคคี มาลีธูปเทียนบูชา. (รามเกียรติ์ ร. ๒ ตอนศึกไมยราพณ์).

ตะกรับ

หมายถึง[-กฺรับ] น. (๑) ชื่อปลาทะเลหรือนํ้ากร่อยชนิด Scatophagus argus ในวงศ์ Scatophagidae รูปร่างสั้น แบนข้างและกว้างมาก หัวทู่ ปากเล็ก หางมน เกล็ดเล็กสากมือ สีพื้นลำตัวมีแตกต่างกันมาก อาจเป็นสีเขียว เทาหรือนํ้าตาล ครึ่งบนของลำตัวสีเข้มกว่าและมีแถบสีเทาเข้มหรือดำพาดขวางหลายแนว และแตกเป็นจุดที่ด้านล่างหรือเป็นแต้มเป็นจุดทั่วตัว ครีบต่าง ๆ มีสีเหลืองอ่อนอมเทา อยู่ได้ทั้งในนํ้าจืดและทะเล, กระทะ หรือ เสือดาว ก็เรียก. (๒) ดู หมอช้างเหยียบ.

ตะหลิว

หมายถึงน. เครื่องมือทำด้วยเหล็ก ใช้แซะหรือตักของที่ทอดหรือผัดในกระทะ. (เทียบ จ. เตี้ยะ ว่า กระทะ + หลิว ว่า เครื่องแซะ, เครื่องตัก).

กระทะใบบัว

หมายถึงน. กระทะขนาดใหญ่.

ขาง

หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) น. โลหะชนิดหนึ่งอย่างเหล็กกระทะ.

หม้อขาง

หมายถึง(ถิ่น-พายัพ, อีสาน) น. กระทะที่ทำด้วยเหล็กขาง.

ข้าวตัง

หมายถึงน. ข้าวสุกที่ติดเป็นแผ่นเกรียมอยู่ก้นหม้อหรือกระทะ.

โลหกุมภี

หมายถึง[โลหะ-] น. ชื่อนรกขุมหนึ่ง มีกระทะทองแดงเป็นที่ทรมาน. (ป.).

ไข่ยัดไส้

หมายถึงน. ไข่กรอกในกระทะให้บาง แล้วห่อไส้หมูสับผัดน้ำมันให้สุก ปรุงรสเค็มหวาน.

จี่

หมายถึงก. เผา, ใช้เข้าคู่กับคำ เผา เป็น เผาจี่, โดยปริยายหมายความว่า ทอดในกระทะที่ทานํ้ามันน้อย ๆ เช่น แป้งจี่.