ผลการค้นหา

คต,-คต

หมายถึง[-คะตะ, -คด] ก. ถึงแล้ว, ไปแล้ว, มักใช้เป็นส่วนท้ายของสมาส เช่น ตถาคต สุคต สวรรคต ทิวงคต. (ป.).

โหยไห้

หมายถึงก. ร้องไห้ครํ่าครวญถึง.

ค

หมายถึงพยัญชนะตัวที่ ๔ เป็นพวกอักษรตํ่า ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กกในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น โรค มรรค มารค เทคนิค.

ไพมอก

หมายถึงก. ครํ่าครวญ, บ่นด้วยความเศร้า.

โอดครวญ

หมายถึงก. รํ่าไห้, ครํ่าครวญ; รํ่ารำพัน.

โอดกาเหว่า

หมายถึง(ปาก) ก. ร้องไห้ครํ่าครวญ.

คว่ำหลัง

หมายถึง(โบ) ก. จับควํ่าเพื่อเฆี่ยน.

ปลวังค,ปลวังค-

หมายถึง[ปะละวังคะ-] (แบบ) น. ลิง เช่น ปลวังคสังวัจฉร. (ส. ปฺลวงฺค).

ชค,ชค-

หมายถึง[ชะคะ-] (แบบ) น. แผ่นดิน เช่น ชคสัตว์ ว่า สัตว์ที่อาศัยแผ่นดิน. (ป., ส.).

คช,คช-

หมายถึง[คดชะ-] (แบบ) น. ช้าง, ช้างพลาย. (ป., ส.).

โขก

หมายถึงก. ควํ่าภาชนะเป็นต้นแล้วเคาะลงที่สิ่งใดสิ่งหนึ่งโดยแรง, กิริยาที่ควํ่าหน้าลงแล้วเอาหน้าผากกระแทกพื้นเป็นต้น เช่น เอาหน้าผากโขกพื้น.

จูบฝุ่น

หมายถึง(ปาก) ก. หกล้มหน้าควํ่า.