ผลการค้นหา

ก้อน

หมายถึงน. คำบอกลักษณะของเล็ก ๆ ที่เกาะหรือติดรวมกันแน่น ไม่กำหนดรูปแน่นอน โดยมากมีลักษณะค่อนข้างกลม เช่น ข้าวเกาะกันเป็นก้อน, เรียกสิ่งที่มีลักษณะเช่นนั้น เช่น ก้อนข้าว; สิ่งที่แยกหรือแตกออกจากสิ่งใหญ่ ไม่กำหนดรูปแน่นอน โดยมากมีลักษณะค่อนข้างกลม เช่น ก้อนอิฐ ก้อนหิน ก้อนดิน; ลักษณนามเรียกของเช่นนั้น เช่น ข้าว ๓ ก้อน หิน ๒ ก้อน; โดยปริยายหมายถึง จำนวนรวม เช่น ได้เป็นเงินก้อน; (ถิ่น-ปักษ์ใต้) เงิน ๑ สลึง (ที่สงขลามีค่า = ๑๕ สตางค์).

เป็นกลุ่มเป็นก้อน

หมายถึงว. ที่รวมกันเป็นหมู่เป็นพวก.

ภูเขาน้ำแข็ง

หมายถึงน. ก้อนนํ้าแข็งขนาดใหญ่ที่แตกจากธารนํ้าแข็งแถบขั้วโลกล่องลอยไปในทะเล.

เลณฑุ

หมายถึง[เลนดุ] น. ก้อน, ก้อนดิน. (มาจาก ป. เลฑฺฑุ).

เลฑฑุ

หมายถึง[เลดดุ] น. ก้อน, ก้อนดิน. (ป.; ส. เลษฺฏุ).

มันถะ

หมายถึงน. ข้าวตูก้อน. (ป.).

กระปมกระปำ,กระปมกระเปา

หมายถึงว. ปุ่มป่ำ, ปมเปา, เป็นปมเป็นก้อน.

ขี้ก้อนใหญ่ให้เด็กเห็น

หมายถึง(สำ) ก. ทำสิ่งที่ไม่สมควรให้ผู้น้อยเห็น.

เลือดก้อนเดียวตัดทิ้งได้

หมายถึง(สำ) น. ลูกคนเดียวตัดทิ้งได้ในเมื่อมีความประพฤติไม่เป็นที่พอใจพ่อแม่.

ง่อน

หมายถึงน. ก้อนดินหรือหินที่ตั้งสูงขึ้นไป เช่น เงื้อมง่อน ว่า เงื้อมแห่งก้อนดินหรือหินที่ตั้งสูงขึ้นไป.

ปิณฑะ

หมายถึง[ปินดะ] (แบบ) น. ก้อนข้าว. (ป., ส.).

ก้อนเส้า

หมายถึงน. ก้อนดิน ก้อนอิฐ หรือก้อนหินเป็นต้นที่เอามาตั้งต่างเตา; ชื่อดาวฤกษ์ภรณี มี ๓ ดวง.