ตัวกรองผลการค้นหา
มทนียะ
หมายถึง[มะทะ-] ว. เป็นที่ตั้งแห่งความเมา, ที่ควรเมา. (ป.).
กิ้งก่าได้ทอง
คนโง่ได้ยศก็ไม่เกิดประโยชน์
ตำแหน่ง เจ้าคุณพระ ที่มาแต่อดีต ตั้งแต่โบราณ
คำสุภาพที่ควรรู้ คู่กับคำราชาศัพท์
เมา
หมายถึงก. อาการที่มึนจนลืมตัวขาดสติเพราะฤทธิ์เหล้าฤทธิ์ยาเป็นต้น เช่น เมาเหล้า เมากัญชา, มีอาการวิงเวียนคลื่นเหียนอาเจียนเพราะโดยสารเรือ รถ เครื่องบิน เป็นต้น เช่น เมาเรือ เมารถ เมาเครื่องบิน, ลุ่มหลงจนลืมตัวเพราะมียศมีอำนาจเป็นต้น เช่น เมายศ เมาอำนาจ.
ยศ
หมายถึง[ยด] น. ความยกย่องนับถือเกียรติของตน, เกียรติคุณ, ฐานันดรที่พระมหากษัตริย์โปรดเกล้าฯ พระราชทานแก่บุคคลใดบุคคลหนึ่ง มีสูงต่ำตามลำดับกันไป; เครื่องหมายพิเศษที่พระมหากษัตริย์โปรดเกล้าฯ ให้สร้างขึ้นเพื่อพระราชทานแก่ผู้มีฐานันดร มีสูงต่ำตามลำดับกันไป, เครื่องกำหนดหมายฐานะหรือชั้นของบุคคล. ว. ที่แสดงฐานะหรือชั้น เช่น พัดยศ. (ส.; ป. ยส).
ควร
หมายถึง[ควน] ว. เหมาะ เช่น กินแต่พอควร; ชอบ, ถูกต้อง, เช่น เห็นควรแล้ว; เป็นคำช่วยกริยาในความคล้อยตาม เช่น ควรทำ ควรกิน.
เมามาย
หมายถึงก. เมามาก.
เมาคลื่น
หมายถึงก. มีอาการวิงเวียนคลื่นเหียนอาเจียนในเวลาที่เรือโดยสารถูกคลื่นในทะเล.
เมาหมัด
หมายถึงก. มีอาการมึนงงเพราะเคยถูกชกหนัก ๆ มาแล้ว.
เมายศ
หมายถึงก. ถือตัวว่ามียศ.
กร่ำ
หมายถึง[กฺรํ่า] (ปาก) ว. ใช้ประกอบกับอาการเมา เช่นเมาเหล้า ว่า เมากรํ่า หมายความว่า เมาเรื่อยไป.
ผิดที่,ผิดที่ผิดทาง
หมายถึงก. อยู่ในที่ที่ไม่เคยอยู่, อยู่ในที่ที่ไม่ควรจะอยู่.
เมาขี้ตา
หมายถึงสะลึมสะลือ ยังไม่ได้สติ เพราะเพิ่งตื่นนอน
มัทนียะ
หมายถึง[มัดทะนียะ] ว. เป็นที่ตั้งแห่งความเมา, ที่ชวนให้เมา. (ป. มทนีย).