ตัวกรองผลการค้นหา
อินทรี
หมายถึง[-ซี] น. ชื่อนกในวงศ์ Accipitridae ซึ่งเป็นวงศ์เดียวกับเหยี่ยว ขามีขนปกคลุม กรงเล็บแข็งแรง ในประเทศไทยมีหลายชนิด เช่น อินทรีหัวนวล (Haliaeetus leucoryphus) อินทรีดำ (Ictinaetus malayensis) อินทรีปีกลาย (Aquila clanga).
คำไวพจน์: นก - คำไวพจน์ของ นก พร้อมตัวอย่างการนำไปใช้
คำไทยโบราณที่ไม่นิยมใช้ในปัจจุบัน
เหยี่ยว
หมายถึงน. ชื่อนกในวงศ์ Accipitridae ปากงุ้มและคม ขาและนิ้วตีนแข็งแรงมาก เล็บยาวแหลม ปีกแข็งแรง บินร่อนได้นาน ๆ ส่วนใหญ่ล่าสัตว์กินเป็นอาหาร มีหลายชนิด เช่น เหยี่ยวขาว หรือ เหยี่ยวปักหลัก (Elanus caeruleus) เหยี่ยวแดง (Haliastur indus) เหยี่ยวรุ้ง (Spilornis cheela).
หมายถึง[-ซี] น. ชื่อปลาทะเลขนาดใหญ่หลายชนิดในหลายวงศ์ ลำตัวแบนข้างเรียวยาว คอดหางกิ่ว ปลายหางเป็นแฉกลึก อยู่เป็นฝูงใกล้ผิวนํ้า เช่น อินทรีบั้ง (Scomberomorus commersoni) อินทรีจุด (S. guttatus) ในวงศ์ Scombridae.
นขทารณ์
หมายถึงน. เหยี่ยว. (ส.).
นก
หมายถึงน. ชื่อสัตว์มีกระดูกสันหลังเลือดอุ่น มี ๒ เท้า ๒ ปีก และมีขนปกคลุมร่างกาย ออกลูกเป็นไข่ก่อนแล้วจึงฟักเป็นตัว.
หมายถึงน. เครื่องสับแก๊ปปืนให้ลั่น.
นกต่อ
หมายถึง(สำ) น. คนที่ทำหน้าที่ติดต่อหรือชักจูงหลอกล่อคนอื่นให้หลงเชื่อ (ใช้ในทางไม่ดี).
ธังกะ
หมายถึง(แบบ) น. กา, เหยี่ยว. (ป.).
ตะไกร
หมายถึง[-ไกฺร] น. คำเรียกเหยี่ยวชนิดหนึ่งว่า เหยี่ยวตะไกร. (พจน. ๒๔๙๓).
สุโนก
หมายถึงน. นก.
นกปล่อย
หมายถึงดูใน กินสี่ถ้วย.
เลือดนก
หมายถึงว. สีแดงอย่างสีเลือดของนก.