ผลการค้นหา

เฉื่อย,เฉื่อย,เฉื่อย ๆ

หมายถึงว. เรื่อย ๆ, ช้า ๆ, เช่น ลมเฉื่อย ลมพัดเฉื่อย ๆ, ไม่รีบร้อน, อืดอาด, เช่น คนเฉื่อย ทำงานเฉื่อย ๆ.

เฉื่อย

หมายถึง(เคมี) ว. ไม่เปลี่ยนไปง่ายโดยปฏิกิริยาเคมี, ไม่ไวต่อปฏิกิริยาเคมี.

เอื่อย,เอื่อย ๆ

หมายถึงว. เรื่อย ๆ, เฉื่อย ๆ, เช่น ลมพัดเอื่อย นํ้าไหลเอื่อย ๆ, ตามสบายไม่รีบร้อน เช่น เดินเอื่อย ๆ.

ระเรื่อย

หมายถึงว. เรื่อย ๆ, เฉื่อย, เสมอ, ไม่ขาด, ไม่หยุด,ไม่พัก.

มนท,มนท-,มนท์

หมายถึง[มนทะ-] น. ดาวพระเสาร์. ว. เฉื่อย,ช้า; อ่อนแอ; โง่เขลา; ขี้เกียจ. (ป., ส.).

เรื่อยเฉื่อย

หมายถึงว. เอื่อย ๆ, ตามสบาย, ไม่กระตือรือร้น, ไม่รีบร้อน, เช่น เขาเป็นคนเรื่อยเฉื่อย.

เร่อ

หมายถึงว. เรื่อย, เฉื่อย; เซ่อ.

เรื่อย,เรื่อย ๆ

หมายถึงว. มีลักษณะอาการอันต่อเนื่องกันไปไม่ขาดระยะ เช่น ทำงานเรื่อยไม่หยุดเลย เดินไปเรื่อย ๆ พูดไปเรื่อย ๆ; เฉื่อย, เฉื่อย ๆ, เช่น ลมพัดมาเรื่อย ๆ เขาเป็นคนเรื่อย ๆ.

เนือย,เนือย ๆ

หมายถึงว. เฉื่อย, ช้าลง, อ่อนลง, เช่น ดูเนือยลงไป นํ้าไหลเนือย ๆ; ไม่กระปรี้กระเปร่า เช่น ทำงานเนือย ๆ, ไม่ประเปรียว เช่น แก่แล้วชักเนือย.

ฉะเฉื่อย

หมายถึง(กลอน) ว. เฉื่อย, ช้า, เรื่อย ๆ, ไม่รีบร้อน.

ลมเฉื่อย

หมายถึงน. ลมที่พัดเรื่อย ๆ, ลมที่พัดช้า ๆ.

เย็นเฉื่อย

หมายถึงว. เย็นเพราะลมพัดมาเรื่อย ๆ เช่น ตรงนี้ลมพัดเย็นเฉื่อย; มีอารมณ์เรื่อย ๆ ช้า ๆ เช่น เขาเป็นคนอารมณ์เย็นเฉื่อย.