ผลการค้นหา

ละออง

หมายถึงน. สิ่งซึ่งมีลักษณะเป็นผงเป็นฝอยละเอียดยิบ เช่น ละอองฝน ละอองน้ำ ละอองฟาง ละอองข้าว; ฝ้าขาวที่ขึ้นในปากเด็กเล็ก ๆ เมื่อไม่สบาย เช่น เด็กท้องเสียลิ้นเป็นละออง.

ผงคลี

หมายถึงน. ฝุ่นละเอียด, ละออง.

เรณุ,เรณู

หมายถึงน. ละออง, ละอองเกสร, นวลละอองเกสรดอกไม้. (ป., ส. เรณุ).

ผุยผง

หมายถึงน. ละอองละเอียด, ผงละเอียด.

ธุลี

หมายถึงน. ละออง, ฝุ่น. (ป., ส. ธูลิ).

บทบงสุ์

หมายถึง[บดทะ-] น. ละอองเท้า. (ป.).

รำ

หมายถึงน. ผงเยื่อหรือละอองเมล็ดข้าวสาร.

คำ

หมายถึงน. เสียงพูด, เสียงที่เปล่งออกมาครั้งหนึ่ง ๆ, เสียงพูดหรือลายลักษณ์อักษรที่เขียนหรือพิมพ์ขึ้นเพื่อแสดงความคิด โดยปรกติถือว่าเป็นหน่วยที่เล็กที่สุดซึ่งมีความหมายในตัว, ใช้ประกอบหน้าคำอื่นมีความหมายเช่นนั้น เช่น คำนาม คำกริยา คำบุรพบท; พยางค์ซึ่งเป็นส่วนย่อยของวรรคหรือบาทในฉันท์ แต่ละพยางค์ถือว่าเป็นคำหนึ่ง, ๒ วรรคของคำกลอน; ลักษณนามของเสียงพูด เช่น พูดคำหนึ่ง, ลักษณนามบอกจำพวกของเคี้ยวของกิน เช่น ข้าวคำหนึ่ง, ลักษณนามเรียก ๒ วรรคของคำกลอนว่า คำหนึ่ง.

คำ

หมายถึงน. ทองคำ เช่น หอคำ เชียงคำ.

บาทบงสุ์

หมายถึง[บาดทะ-] น. ละอองเท้า. (ป. ปาทปํสุ).

รชะ

หมายถึง[ระชะ] น. ธุลี, ละออง; ความกำหนัด. (ป., ส.).

รัช

หมายถึงน. ธุลี, ฝุ่น, ผง, ละออง. (ป. รช).