ผลการค้นหา

ยิ้ม

หมายถึงก. แสดงให้ปรากฏว่าชอบใจ เยาะเย้ย หรือเกลียดชัง เป็นต้น ด้วยริมฝีปากและใบหน้า.

อัพภาส

หมายถึง[อับพาด] น. คำซํ้า, ในไวยากรณ์บาลีและสันสกฤต หมายเอา การซ้อนหรือซํ้าอักษรลงหน้าศัพท์ เช่น ชวาล (เรือง) เป็น ชัชวาล (รุ่งเรือง), ในภาษาไทยก็ใช้ เช่น ครื้น ครึก ยิ้ม แย้ม ใช้ อัพภาส เป็น คะครื้น คะครึก ยะยิ้ม ยะแย้ม. (ป.; ส. อภฺยาส).

สิตะ

หมายถึงว. ยิ้ม, ยิ้มแย้ม. (ป.; ส. สฺมิต).

สมิต

หมายถึง[สะมิด] ก. ยิ้ม, เบิกบาน. (ส.; ป. สิต).

ยิ้มเก้อ,ยิ้มค้าง

หมายถึงก. อาการที่ยิ้มให้เขาแล้วเขาไม่ยิ้มตอบ ทำให้รู้สึกเก้อเขิน.

ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่

หมายถึงก. ยิ้มแล้วยิ้มอีกด้วยความดีใจหรืออิ่มเอิบใจ.

ยิ้มแย้ม,ยิ้มแย้มแจ่มใส

หมายถึงก. ยิ้มอย่างชื่นบาน, แย้มยิ้ม ก็ว่า.

ยิ้มในหน้า

หมายถึงว. อมยิ้ม.

ยิ้มสู้

หมายถึงก. ยิ้มพร้อมที่จะสู้กับอุปสรรคอันตรายใด ๆ โดยไม่ยอมถอย.

แย้มยิ้ม

หมายถึงก. ยิ้มอย่างชื่นบาน, ยิ้มแย้ม หรือ ยิ้มแย้มแจ่มใส ก็ว่า.

ยิ้มเจื่อน

หมายถึงก. ยิ้มวางหน้าไม่สนิท.

ยิ้มแต้

หมายถึงก. ยิ้มอย่างเปิดเผยด้วยความยินดีหรือดีใจมาก.