ผลการค้นหา

พง

หมายถึงดู แขม ๑ และ เลา ๑.

พง

หมายถึงน. ดงหญ้าหรือดงไม้ที่เป็นหมู่ ๆ หรือที่รก ๆ เช่น ป่าดงพงพี รกเป็นพง.

พงศ,พงศ-,พงศ์

หมายถึง[พงสะ-, พง] น. เชื้อสาย, เทือกเถา, เหล่ากอ, สกุล. (ส.; ป. วํส).

เข้ารกเข้าพง

หมายถึง(สำ) ก. พูดหรือทำไม่ถูกต้องกับเรื่อง เพราะขาดความชำนาญในเรื่องนั้น.

อฏวี

หมายถึง[อะตะ-] น. ดง, ป่า, พง. (ป., ส.).

หักร้างถางพง

หมายถึงก. ฟันป่าพงลงให้เตียน.

พน,พน-

หมายถึง[พน, พะนะ-] น. ป่า, พง, ดง. (ป., ส. วน).

ป่าดงพงไพร

หมายถึง(ปาก) น. ป่า.

โบชุก

หมายถึงน. ตำแหน่งแม่ทัพ. (พงศ. เลขา).

ส

หมายถึงพยัญชนะตัวที่ ๔๐ เป็นพวกอักษรสูง ใช้ได้ทั้งเป็นพยัญชนะตัวต้นและตัวสะกดในแม่กดในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น สวย สงสาร สวิตช์ รส สัมผัส สวิส.

ส

หมายถึงคำประกอบหน้าคำอื่นที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤต บ่งความว่า กอบด้วย, พร้อมด้วย, เช่น สเทวก ว่า พร้อมด้วยเทวดา. (ป., ส.).

ไขย่น

หมายถึงน. ม่านจีบ. (ประชุมพงศ.).