ตัวกรองผลการค้นหา
คำเมือง
หมายถึงน. ภาษาถิ่นของคนในถิ่นพายัพของประเทศไทย.
45 คำพังเพยไทย
ชื่อย่อจังหวัดในประเทศไทย
สุภาษิตไทยเกี่ยวกับการเมือง
อักษรย่อภาษาอังกฤษ – ไทย ของทุกจังหวัดในประเทศไทย
นักปราชญ์
หมายถึงน. ผู้รู้, ผู้มีปัญญา.
ไทย,ไทย-,ไทย-
หมายถึง[ไทยะ-] (แบบ) ว. ควรให้, ใช้ประกอบเป็นคำนำหน้าสมาส. (ป. เทยฺย).
ถิ่น
หมายถึงน. ที่, แดน, ที่อยู่, เช่น ถิ่นเสือ ถิ่นผู้ร้าย.
พวน
หมายถึงน. ชาวไทยพวกหนึ่ง เดิมมีถิ่นฐานอยู่ในประเทศลาว ส่วนหนึ่งได้อพยพมาตั้งถิ่นฐานอยู่ทางภาคกลางของประเทศไทย.
ไทย
หมายถึง[ไท] น. ชื่อประเทศและชนชาติที่อยู่ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ มีพรมแดนติดต่อกับลาว เขมร มาเลเซีย และพม่า, ชนเชื้อชาติไทยมีหลายสาขาด้วยกัน เช่น ไทยใหญ่ ไทยดำ ไทยขาว; ความมีอิสระในตัว, ความไม่เป็นทาส; คน เช่น ไทยบ้านนอก ว่า คนบ้านนอก ไทยใจแทตย์ ว่า คนใจยักษ์. (ม. คำหลวง ทานกัณฑ์).
เจ้าถิ่น
หมายถึงน. เจ้าของถิ่น, ผู้ชำนาญในเรื่องของท้องถิ่นนั้น ๆ, (ปาก) นักเลงโต.
พี้
หมายถึง(ถิ่น) ว. นี้.
หั้น
หมายถึง(ถิ่น) ว. นั้น.
ภาษาถิ่น
หมายถึงน. ภาษาเฉพาะของท้องถิ่นใดท้องถิ่นหนึ่งที่มีรูปลักษณะเฉพาะตัวทั้งถ้อยคำและสำเนียงเป็นต้น.
ไทยน้อย
หมายถึงน. ชนชาติไทยสาขาหนึ่ง ซึ่งมาเป็นไทยแห่งประเทศไทย.
อพยพ
หมายถึง[อบพะยบ] ก. ย้ายครอบครัวจากถิ่นหนึ่งไปอยู่อีกถิ่นหนึ่ง, ยกพวกย้ายจากถิ่นเดิมไป.