ผลการค้นหา

แลง

หมายถึงน. แมง ในคำว่า แลงกินฟัน.

แลง

หมายถึงน. ชื่อหินชนิดหนึ่ง เมื่ออยู่ใต้ดินมีลักษณะเป็นดินอ่อน เมื่อถูกลมแล้วแข็ง เป็นหินสีแดงอย่างอิฐเผา แต่ปรุเป็นรูเหมือนไม้ที่เพรียงกิน เรียกว่า หินแลง หรือ ศิลาแลง.

ตอน

หมายถึงน. ห้วง, ชุด, ท่อน, ระยะ, วรรค; ส่วนหนึ่ง ๆ ที่แบ่งออกจากส่วนใหญ่ เช่น แม่นํ้าสายนี้แบ่งออกเป็น ๓ ตอน ถนนพหลโยธินตอนที่ผ่านดอนเมือง หนังสือเล่มนี้มี ๑๐ ตอน โขนแสดงตอนหนุมานเผาลงกา ขอให้มาตอนเช้า ตอนเหนือของประเทศไทย; วิธีขยายพันธุ์ต้นไม้แบบหนึ่ง ใช้มีดควั่นกิ่งและเลาะเปลือกออกแล้วเอาดินพอก ใช้ใบตองหรือกาบมะพร้าวหุ้ม มัดหัวท้ายไว้ เมื่อรากงอกดีแล้ว ตัดกิ่งออกจากต้นนำไปปลูก. ก. ขยายพันธุ์โดยวิธีการเช่นนั้น; ตัดหรือทำลายอวัยวะซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของการสืบพันธุ์เพื่อไม่ให้เกิดลูกเป็นต้น.

ปลาย

หมายถึง[ปฺลาย] น. ตอนยอด, ตอนที่สุด.

ช่วง

หมายถึงน. ตอน, ระยะ (ที่ต่อเนื่อง). ก. รับเป็นตอน เช่น รับช่วง เช่าช่วง.

ห้วง

หมายถึงน. ช่วง, ระยะ, ตอน.

ต้นมือ

หมายถึงน. ตอนแรก ๆ.

ต้นวายปลายดก

หมายถึง(สำ) น. ตอนต้นไม่ดีไปดีเอาตอนหลัง.

กบเต้นสามตอน

หมายถึงน. ชื่อกลบทชนิดหนึ่ง ตัวอย่างว่า เจ็บคำจำคิดจิตขวย.

เครื่องหมายวรรคตอน

หมายถึงน. เครื่องหมายต่าง ๆ ที่ใช้ประกอบในการเขียนข้อความ เช่น จุลภาค (,) มหัพภาค (.) ปรัศนี (?).

เถิน

หมายถึงว. ตอน, เป็นเนิน, สูง.

ดาดฟ้า

หมายถึงน. พื้นราบตอนบนของเรือ, พื้นราบตอนบนสุดของอาคาร.