ตัวกรองผลการค้นหา
ตถาคต
หมายถึง[ตะถาคด] น. พระนามพระพุทธเจ้า. (ป. ตถาคต ว่า พระผู้ไปแล้วอย่างนั้น เป็นคำที่พระพุทธเจ้าทรงเรียกพระองค์เอง).
ผู้ให้ย่อมผูกไมตรีไว้ได้
คำสมาส: คำสมาสแบบสมาส คืออะไร
ผู้หมั่นในการงาน จึงควรอยู่ในราชการ
รวมกริยา 3 ช่อง ที่ช่อง 2 และ 3 เหมือนกัน
บอก
หมายถึงก. พูดให้รู้, เล่าให้ฟัง, เช่น บอกกันต่อ ๆ มา บอกอาการให้หมอฟัง; บ่งให้รู้ เช่น สัญญาณบอกเหตุร้าย อีกาบอกข่าว; แนะนำ เช่น บอกให้ทำอย่างนั้นอย่างนี้, สอน เช่น อย่าบอกหนังสือสังฆราช; รายงาน เช่น ใบบอก.
หมายถึงน. ปล้องไม้ไผ่มีข้อขังข้างก้นสำหรับใส่นํ้าเป็นต้น, มักใช้ว่า กระบอก.
ภณิดา
หมายถึง[พะ-] น. ผู้พูด, ผู้บอก. (ส. ภณิตา).
ภาณกะ
หมายถึง[พานะกะ] (แบบ) น. ผู้สวด, ผู้กล่าว, ผู้บอก. (ป.).
พยานบอกเล่า
หมายถึง(กฎ) น. พยานบุคคลซึ่งให้การโดยตนมิได้เห็น ได้ยิน หรือรู้เรื่องมาด้วยตนเอง แต่ได้ยินหรือได้ฟังจากผู้อื่น. (อ. hearsay evidence).
ร้องบอก
หมายถึงก. เปล่งเสียงบอกให้รู้.
บอกหัว
หมายถึง(ถิ่น-ปักษ์ใต้) น. กะโหลกหัว.
บอกกล่าว
หมายถึงก. ร้องบอกให้ผู้อื่นเป็นพยานรับรู้ไว้.
ปากต่อปาก
หมายถึงก. เล่าโดยการบอกต่อ ๆ กัน; เรียนโดยการบอกด้วยปากเปล่า (มักใช้แก่ผู้ไม่รู้หนังสือ).
มัคคุเทศก์
หมายถึงน. ผู้นำทาง, ผู้ชี้ทาง, ผู้บอกทาง; ผู้นำเที่ยว. (ป. มคฺค + อุทฺเทสก).
บอกบท
หมายถึงก. อ่านข้อความในบทโขนละครให้คนร้องร้องตามที่บอก, อ่านข้อความในบทละครให้ผู้เล่นพูดหรือร้องตามที่บอก; บอกหรือสั่งให้ทำสิ่งใด ๆ ตามที่ผู้บอกต้องการ.