ผลการค้นหา

ขัง

หมายถึงก. ให้อยู่ในที่ล้อมเช่นกรง คอก หรือเล้า เป็นต้น, ให้อยู่ในที่ซึ่งกันไว้ เช่น ขังนํ้า; (กฎ) กักขังจำเลยหรือผู้ต้องหาโดยศาล.

กรง

หมายถึง[กฺรง] น. สิ่งที่ทำเป็นซี่ ๆ สำหรับขังนกเป็นต้น ตั้งอยู่กับที่หรือยกไปได้; ในบทกลอนใช้หมายความว่า เปล ก็มี เช่น ถนอมในพระกรงทอง. (เห่กล่อม). (เทียบมลายู กุรง; ข. ทฺรุง).

คุมขัง

หมายถึง(กฎ) ก. คุมตัว ควบคุม ขัง กักขัง หรือจำคุก.

ขวง

หมายถึง(ถิ่น-พายัพ) น. กรง เช่น ขวงนก ว่า กรงนก.

บัญชร

หมายถึง[บันชอน] น. กรง, ซี่กรง; หน้าต่าง. (ป., ส. ปญฺชร).

ตะราง

หมายถึงน. ที่คุมขังนักโทษ.

คุก

หมายถึงน. ที่ขังนักโทษ, เรือนจำ.

หุบห้วย

หมายถึงน. หุบเขาที่มีแอ่งน้ำขังอยู่.

คนต้องขัง

หมายถึง(กฎ) น. บุคคลที่ถูกขังไว้ตามหมายขัง.

มุ้งสายบัว

หมายถึง(ปาก) น. ห้องขังผู้ต้องหา.

จั่นหับ

หมายถึงน. กรงดักสัตว์ ด้านหน้ามีประตูปิดเปิดได้.

ปลดปล่อย

หมายถึงก. ปล่อยจากที่คุมขังหรือการผูกมัด, ให้เสรีภาพ.