ผลการค้นหา

คต,-คต

หมายถึง[-คะตะ, -คด] ก. ถึงแล้ว, ไปแล้ว, มักใช้เป็นส่วนท้ายของสมาส เช่น ตถาคต สุคต สวรรคต ทิวงคต. (ป.).

โหยไห้

หมายถึงก. ร้องไห้ครํ่าครวญถึง.

ค

หมายถึงพยัญชนะตัวที่ ๔ เป็นพวกอักษรตํ่า ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กกในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น โรค มรรค มารค เทคนิค.

พ

หมายถึงพยัญชนะตัวที่ ๓๐ เป็นพวกอักษรตํ่า ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กบในคำที่มาจากบาลีและสันสกฤต เช่น ภพ ภาพ สรรพ ผลลัพธ์.

บุพ,บุพ-,บุพพ,บุพพ-

หมายถึง[บุบพะ-] ว. ก่อน, ทีแรก; เบื้องต้น, เบื้องหน้า. (ป. ปุพฺพ; ส. ปูรฺว).

ตามพ,ตามพ-,ตามพะ

หมายถึง[ตามพะ-] (แบบ) น. ทองแดง. (ป. ตมฺพ; ส. ตามฺร).

ไพมอก

หมายถึงก. ครํ่าครวญ, บ่นด้วยความเศร้า.

โอดครวญ

หมายถึงก. รํ่าไห้, ครํ่าครวญ; รํ่ารำพัน.

โอดกาเหว่า

หมายถึง(ปาก) ก. ร้องไห้ครํ่าครวญ.

คว่ำหลัง

หมายถึง(โบ) ก. จับควํ่าเพื่อเฆี่ยน.

ปุพพ,ปุพพ-,ปุพพะ

หมายถึง[ปุบพะ] ว. บุพ, บุพพะ. (ป.).

ปลวังค,ปลวังค-

หมายถึง[ปะละวังคะ-] (แบบ) น. ลิง เช่น ปลวังคสังวัจฉร. (ส. ปฺลวงฺค).