ผลการค้นหา

ก้อง

หมายถึงว. ดังมากอย่างเสียงในที่จำกัดเช่นในโบสถ์, ดังไปได้ไกล เช่น เขาตะโกนก้องมาจากที่สูง.

ก้อง

หมายถึงน. บรรณาการ ในคำว่า จิ้มก้อง. (จ.).

พัฒน,พัฒน-,พัฒนะ

หมายถึง[พัดทะนะ] น. ความเจริญ. (ป. วฑฺฒน; ส. วรฺธน).

เสียงก้อง

หมายถึงน. เสียงดังมากอย่างเสียงในที่จำกัด เช่นในโบสถ์; เสียงดังไปได้ไกล.

กึง

หมายถึงว. เสียงดังเช่นนั้น, ดังก้อง.

กังวาน

หมายถึงว. ก้องอยู่ได้นาน เช่น เสียงระฆังกังวาน, มีกระแสเสียงก้องและแจ่มใส.

ละวล

หมายถึงว. ก้อง, อื้ออึง, สับสน.

ร่วมวงศ์

หมายถึงก. ร่วมในวงศ์ตระกูลเดียวกัน, ร่วมนามสกุลเดียวกัน.

กรางเกรียง

หมายถึงว. เสียงอย่างเดียวกับกราง เช่น ก้องกงรถก้องกรางเกรียง. (พากย์; สุธน).

ละเวง

หมายถึงว. เสียงเสนาะ, ก้อง, กังวาน; ฟุ้งเฟื่อง, ฟุ้งไป.

วงศ์ทศกัณฐ์

หมายถึง(ปาก) น. เรียกญาติพี่น้องมากว่า วงศ์ทศกัณฐ์.

ร่วมวงศ์ไพบูลย์

หมายถึงก. ร่วมเป็นพวกเดียวกัน เช่น ร่วมวงศ์ไพบูลย์มหาเอเชียบูรพา; (ปาก) ร่วมทำด้วย.