ผลการค้นหา

วิโมกข์

หมายถึงน. ความหลุดพ้น, การขาดจากความพัวพันแห่งโลก; พระนิพพาน. (ป.; ส. วิโมกฺษ).

สังฆปาโมกข์

หมายถึงน. หัวหน้าสงฆ์. (ป.).

ปาติโมกข์

หมายถึงน. คัมภีร์ว่าด้วยวินัยของสงฆ์ ๒๒๗ ข้อ, ชื่อบาลีที่ประมวลพุทธบัญญัติอันทรงตั้งขึ้นเป็นพุทธอาณา ได้แก่ อาทิพรหมจริยกาสิกขา มีพระพุทธานุญาตให้สวดในที่ประชุมสงฆ์ทุกวันอุโบสถ. (ป.).

อธิโมกข์

หมายถึงน. ความตัดสินเด็ดขาด, ความเด็ดเดี่ยว; ความน้อมใจเชื่อ. (ป.; ส. อธิโมกฺษ).

โมกข์

หมายถึงว. หัวหน้า, ประธาน. (ป.; ส. มุขฺย).

โมกข,โมกข-,โมกข์,โมกข์

หมายถึง[โมกขะ-] น. ความหลุดพ้น, นิพพาน. (ป.; ส. โมกฺษ).

พิโมกข์

หมายถึงน. ความพ้น, ความเปลื้องออก, ชื่อพระนิพพาน. ก. เปลื้อง, พ้น. (ป. วิโมกฺข; ส. วิโมกฺษ).

ศิวโมกข์

หมายถึงน. พระนิพพาน.

ปาโมกข์

หมายถึงน. ผู้เป็นหัวหน้า, ผู้เป็นประธาน. (ป.).

ทิศาปาโมกข์

หมายถึงน. อาจารย์ผู้มีความรู้และชื่อเสียงโด่งดัง.

อรหัตวิโมกข์

หมายถึงน. ความพ้นจากกิเลสเพราะสำเร็จอรหัต. (ป. อรหตฺตวิโมกฺข).