ผลการค้นหา

หมากหน้าแว่น

หมายถึงน. เนื้อหมากดิบสดทั้งลูกที่นำมาหั่นให้เป็นแผ่นกลมบาง ๆ ตากแดดจนแห้งแข็ง, หมากแปะ หรือ หมากอีแปะ ก็เรียก.

ผักแว่น

หมายถึงน. (๑) (ถิ่น-ตราด) ต้นบัวบก. [ดู บัวบก (๑)]. (๒) ดู แว่น ๒ (๑).

แว่น

หมายถึงน. (๑) ชื่อเฟินชนิด Marsilea crenata Presl ในวงศ์ Marsileaceae มีใบกลม ๔ ใบเรียงเป็นวง ทุกส่วนกินได้ เรียกว่า ผักแว่น. (๒) (ถิ่น-ตราด) ต้นบัวบก. [ดู บัวบก (๑)].

แว่นแก้ว

หมายถึงน. แผ่นแก้วกระจกใช้ส่องขยายให้เห็นชัด.

แว่นตา

หมายถึงน. สิ่งที่ทำด้วยแก้วหรือวัสดุใส เป็นเครื่องสวมตาเพื่อช่วยให้แลเห็นชัดขึ้นเป็นต้น.

แว่นฟ้า

หมายถึงน. กระจก, เรียกพระแท่นที่ประดับกระจกว่า พระแท่นแว่นฟ้า; เรียกพานที่ซ้อนกัน ๒ ชั้น ชนิดหนึ่งประดับมุกหรือกระจกเป็นต้น ใบบนเป็นพานทรงสูงซ้อนกันอยู่บนตะลุ่ม อีกชนิดหนึ่งทำด้วยโลหะจำหลักลายกะไหล่ทอง ใบบนเป็นพานเล็กซ้อนอยู่บนพานใหญ่ ว่า พานแว่นฟ้า.

แว่นไว

หมายถึงก. ว่องไว, คล่องแคล่ว.

แว่นส่องหน้า

หมายถึงน. สิ่งที่ทำด้วยโลหะขัดจนเป็นเงา ใช้ส่องหน้าในสมัยก่อนที่จะมีกระจกเงา.

พานแว่นฟ้า

หมายถึงน. พานที่ซ้อนกัน ๒ ชั้น ชนิดหนึ่งประดับมุกหรือกระจกเป็นต้น ใบบนเป็นพานทรงสูงซ้อนกันอยู่บนตะลุ่ม อีกชนิดหนึ่งทำด้วยโลหะจำหลักลายกะไหล่ทอง ใบบนเป็นพานเล็กซ้อนอยู่บนพานใหญ่.

แว่นขยาย

หมายถึงน. เลนส์นูนที่มีระยะโฟกัสสั้น ใช้สำหรับส่องดูให้เห็นเป็นภาพขยาย.

แว่นแคว้น

หมายถึงน. แผ่นดินซึ่งมีขอบเขตเป็นปริมณฑล เช่น แว่นแคว้นตะนาวศรี ฝ่ายเขาเล่าก็สามพารา เป็นใหญ่ในชวาแว่นแคว้น. (อิเหนา).

เข้าแว่น

หมายถึงก. ถึงวัยหรือเวลาที่ต้องสวมแว่นตา.