แว่นฟ้า
หมายถึงน. กระจก, เรียกพระแท่นที่ประดับกระจกว่า พระแท่นแว่นฟ้า; เรียกพานที่ซ้อนกัน ๒ ชั้น ชนิดหนึ่งประดับมุกหรือกระจกเป็นต้น ใบบนเป็นพานทรงสูงซ้อนกันอยู่บนตะลุ่ม อีกชนิดหนึ่งทําด้วยโลหะจําหลักลายกะไหล่ทอง ใบบนเป็นพานเล็กซ้อนอยู่บนพานใหญ่ ว่า พานแว่นฟ้า.
ภาพประกอบ แว่นฟ้า
คำในภาษาไทยที่คล้ายกัน
แวน แวนดา แวววิเชียร แส แสงสว่าง แสตมป์ แสนยานุภาพ แสนา แสนเข็น แสนเสนาะ แสบก แสบเนื้อแสบตัว