หมายถึง[ยม, ยมมะ-] น. เทพเจ้าผู้เป็นใหญ่ประจำโลกของคนตาย; ชื่อดาวเคราะห์ดวงที่ ๙ ในระบบสุริยะ มองไม่เห็นด้วยตาเปล่า อยู่ห่างดวงอาทิตย์ประมาณ ๕,๙๐๐ ล้านกิโลเมตร มีเส้นผ่าศูนย์กลางอยู่ระหว่าง ๒,๕๘๐ ถึง ๓,๕๓๐ กิโลเมตร ทางโคจรเป็นวงรีมาก ทำให้ส่วนหนึ่งของทางโคจรอยู่ภายในวงโคจรของดาวเนปจูน, ดาวพลูโต ก็เรียก. (ป., ส.).
หมายถึงก. ร้องไห้. (ข.).
หมายถึงน. ชื่อไม้ต้นหลายชนิดหลายสกุลในวงศ์ Meliaceae เช่น ยมหิน (Chukrasia tabularis Juss.) ยมหอม (Toona ciliata M. Roem.).
หมายถึงน. ดวงหรือวงตะวัน, สุริยมณฑล หรือ สูรยพิมพ์ ก็ว่า. (ส.; ป. สุริยมณฺฑล).
หมายถึงก. ทำให้ผู้อื่นเสียเชิง.
หมายถึง[เหฺลี่ยม] น. ชั้นเชิง.
หมายถึง[เปฺรี่ยม] ว. ปริ่ม.
หมายถึง[มัดทะยม, มัดทะยมมะ-] ว. กลาง, ปานกลาง. (ส.).
หมายถึง[เหฺลี่ยม] ดู กระมัง ๒.
หมายถึง[เปฺลี่ยม] (กลอน) ก. เปี่ยม.
หมายถึง[มัดทะยมมะ-, มัดทะยม-] น. การศึกษาระหว่างประถมศึกษากับอุดมศึกษา.
หมายถึงน. “เจ้าแห่งความตาย” คือ พญายม. (ป.).