ตัวกรองผลการค้นหา
รำพึง
หมายถึงก. คิดถึง, คิดคำนึงอยู่ในใจ, เช่น เขารำพึงถึงความหลังด้วยความเศร้าใจ. น. ชื่อพระพุทธรูปปางหนึ่ง อยู่ในพระอิริยาบถยืน พระหัตถ์ทั้ง ๒ ประสานยกขึ้นประทับที่พระอุระ พระหัตถ์ขวาทับพระหัตถ์ซ้าย เป็นกิริยารำพึง.
ความหลัง
หมายถึงน. เรื่องราวในอดีต.
มัวแต่
หมายถึงว. อาการที่ทำติดพันอยู่ ไม่ละไปได้ เช่น มัวแต่พูด มัวแต่คิด, มัว ก็ว่า.
มัว,มัว ๆ
หมายถึงว. ไม่แจ่ม เช่น พระจันทร์มัว, ไม่กระจ่าง เช่น ข้อความมัว, ฝ้า เช่น กระจกมัว, ฟาง เช่น นัยน์ตามัว, ขมุกขมัว เช่น มืดมัว, ไม่มืดไม่สว่าง เช่น แสงมัว ๆ, หม่น เช่น สีมัว ๆ, ขุ่น, ไม่ผ่อง, เช่น ใจมัว; อาการที่ทำติดพันอยู่ ไม่ละไปได้ เช่น มัวพูด มัวคิด, มัวแต่ ก็ว่า.
รำพึงรำพัน
หมายถึงก. พูดอย่างที่คิดคำนึงอยู่ เช่น เขารำพึงรำพันว่า โลกนี้น่าอยู่จริงหนอ.
พล่ามัว เป็นคำที่ถูกต้อง ✅
พร่ามัว เป็นคำที่เขียนผิด ❌
มัวพะวง
หมายถึงว. มัวเป็นห่วงกังวล.
พ่ามัว เป็นคำที่เขียนผิด ❌
ก่นแต่
หมายถึงก. เฝ้าแต่, มัวแต่, เช่น ก่นแต่จะร้องไห้.
ขุ่น
หมายถึงว. มีลักษณะมัว ไม่ใส ไม่ชัดเจน.
โอหนอ
หมายถึง(กลอน) อ. คำที่เปล่งออกมาเพื่อแสดงความรำพึงในเวลาดีใจหรือเสียใจ.
อาวัชนาการ
หมายถึง[-วัดชะ-] น. ความรำพึง; การรำลึก. (ป. อาวชฺชน + อาการ).