ผลการค้นหา

ฝ่า

หมายถึงน. พื้นของมือและเท้า, มักพูดเข้าคู่กันว่า ฝ่ามือฝ่าเท้า.

ฝ่าพระหัตถ์

หมายถึงฝ่ามือ

ส้นมือ

หมายถึงน. ส่วนท้ายของฝ่ามือ.

อุ้ง

หมายถึงน. ส่วนกลางของฝ่ามือหรือฝ่าเท้า.

ปาณิ,ปาณี,ปาณี

หมายถึงน. มือ, ฝ่ามือ. (ป., ส.).

ซองมือ

หมายถึงน. ฝ่ามือที่รวมนิ้วมือให้ห่อเข้า, อุ้งมือ.

กระแบะ,กระแบะ,กระแบะมือ

หมายถึงน. ขนาดเท่าฝ่ามือ.

สันมือ

หมายถึงน. ส่วนข้างฝ่ามือด้านนิ้วก้อย เช่น สับด้วยสันมือ.

แผล

หมายถึง[แผฺล] น. เนื้อหนังที่แตกแยกออกเพราะเป็นโรคหรือถูกของมีคมเป็นต้น เช่น ขาเป็นแผล; รอยชำรุด เช่น ทุเรียนเป็นแผล เนื้อผลไม้เป็นแผล.

ฝ่า

หมายถึงก. กล้าผ่าน (เข้าไปหรือออกมา) หรือฝืนอยู่ในที่อันตราย, ทนรับ, ทนสู้, เช่น ฝ่าอุปสรรค ฝ่าอันตราย; ทวน เช่น ฝ่ากระแสคลื่น.

หัวดาวหัวเดือน

หมายถึงน. เม็ดตุ่มที่ผุดขึ้นตามตัว มีพิษมาก โดยมากขึ้นที่ฝ่ามือฝ่าเท้าและนิ้วมือนิ้วเท้า.

ดาล

หมายถึงก. เกิดขึ้น, เป็นขึ้น, มีขึ้น. น. พื้น, ฝ่า (ใช้แก่มือหรือเท้า) เช่น ดาลได ว่า ฝ่ามือ ดาลเชิง ว่า ฝ่าเท้า. (ม. คำหลวง ทานกัณฑ์).