ค้นเจอ 47 รายการ

ควบ

หมายถึงก. อาการที่วิ่งเต็มที่จนดูเหมือนเท้าหรือล้อไม่ติดดิน.

ควบ

หมายถึงก. เอารวมเข้าเป็นอันเดียวกันหรือเข้าคู่กัน เช่น ควบเชือก ควบด้าย สอบควบ กินยาควบกัน.

ส่วนควบ

หมายถึง(กฎ) น. ส่วนของทรัพย์ซึ่งโดยสภาพแห่งทรัพย์หรือโดยจารีตประเพณีแห่งท้องถิ่นเป็นสาระสำคัญในความเป็นอยู่ของทรัพย์นั้น และไม่อาจแยกจากกันได้นอกจากจะทำลาย ทำให้บุบสลายหรือทำให้ทรัพย์นั้นเปลี่ยนแปลงรูปทรงหรือสภาพไป.

กล้ำ

หมายถึง[กฺลํ้า] ก. ควบ เช่น กลํ้าอักษร อักษรกลํ้า, ทำให้เข้ากัน, กลืนกัน, เช่น กลํ้าเสียง เสียงกลํ้า, มีโทษอันหนึ่งไซร้ กลบกลํ้าพันคุณ. (โลกนิติ), คือดั่งปากเว้นกลํ้า แกล่เหมี้ยงหมากพลู. (โลกนิติ), กัลยาจะกลํ้าอำความตาย. (อิเหนา).

กำกับ

หมายถึงก. ดูแล, ควบคุม; ควบ ในความเช่น มีหนังสือกำกับมาด้วย.

ควบม้า

หมายถึงก. อาการที่คนขี่หลังม้ากระตุ้นให้ม้าวิ่งไปอย่างเร็ว.

ควบคู่

หมายถึงก. เข้าคู่กัน, ทำพร้อมกัน, เช่น เขาเรียนหนังสือควบคู่กับทำงาน.

ภาษาคำควบมากพยางค์

หมายถึงน. ภาษาแบบที่มีการสร้างคำด้วยการประกอบหน่วยคำหลาย ๆ หน่วยเข้าเป็นคำเดียวกัน ทำให้คำหนึ่ง ๆ มีความยาวหลายพยางค์ เช่น ภาษาเวลส์ ภาษาเอสกิโม ภาษาอินเดียนแดง. (อ. polysynthetic language).

ระกำ

หมายถึงก. ปักเป็นดอกควบด้วยไหม. (ม.).

ตะบึง

หมายถึงว. รีบเร่งไปไม่หยุดหย่อน เช่น ควบม้าตะบึงไป.

ไหมทอง

หมายถึงน. เส้นไหมที่ควบด้วยทองแล่งหรือกระดาษทอง.

ทะนุ,ทะนุก

หมายถึงก. อุดหนุน (มักใช้ควบกับคำอื่น).

 คำราชาศัพท์ จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ