คำบาลีและสันสกฤตที่ไทยนำมาใช้

คำในภาษาไทย

อัปลักษณ์

คำบาลีอปลกฺขณ

คำสันสกฤตอลฺปลกฺษณ

ความหมายปราศจากลักษณะ (ชั่ว, เลวทราม)

อ่านว่า /อับ-ปะ-ลัก/

พจนานุกรมไทย อัปลักษณ์ หมายถึง:

  1. [อับปะ-] ว. ชั่ว (มักใช้แก่รูปร่าง หน้าตา), มีลักษณะที่ถือว่าไม่เป็นมงคล, เช่น รูปร่างอัปลักษณ์ หน้าตาอัปลักษณ์, อปลักษณ์ ก็ว่า. (ส. อปลกฺษณ; ป. อปลกฺขณ).

 ภาพประกอบ

  • อัปลักษณ์ บาลี สันสกฤต?, คำบาลีและสันสกฤต อัปลักษณ์ คำในภาษาไทย อัปลักษณ์ คำบาลี อปลกฺขณ คำสันสกฤต อลฺปลกฺษณ ความหมาย ปราศจากลักษณะ (ชั่ว, เลวทราม)

 คำบาลีและสันสกฤตที่คล้ายกัน

อดิศัย อธิบาย อธิราช อนัตถ์, อนรรถ อนาคต อนามัย อนุชา อนุชาติ อนุมาน อนุรักษ์ อภิสิทธิ อโนทก

หาคำศัพท์ไม่เจอ หรือยังไม่เห็นคำที่ต้องการ?

ช่วยแนะนำคำใหม่ให้เราสิ
แจ้งเพิ่มคำ

 ความคิดเห็นในหัวข้อ "อัปลักษณ์"

 คำบาลีและสันสกฤตที่ไทยนำมาใช้ จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ

 บทความอื่น ๆ จาก "Wordy Guru"