คำบาลีและสันสกฤตที่ไทยนำมาใช้

คำในภาษาไทย

ภาษา

คำบาลีภาสา

คำสันสกฤตภาษา

ความหมายเสียงใช้พูดกัน

อ่านว่า /พา-สา/

พจนานุกรมไทย ภาษา หมายถึง:

  1. น. ถ้อยคำที่ใช้พูดหรือเขียนเพื่อสื่อความของชนกลุ่มใดกลุ่มหนึ่ง เช่น ภาษาไทย ภาษาจีน หรือเพื่อสื่อความเฉพาะวงการ เช่น ภาษาราชการ ภาษากฎหมาย ภาษาธรรม; เสียง ตัวหนังสือ หรือกิริยาอาการที่สื่อความได้ เช่น ภาษาพูด ภาษาเขียน ภาษาท่าทาง ภาษามือ; (โบ) คนหรือชาติที่พูดภาษานั้น ๆ เช่น มอญ ลาว ทะวาย นุ่งห่มและแต่งตัวตามภาษา. (พงศ. ร. ๓); (คอม) กลุ่มของชุดอักขระ สัญนิยม และกฎเกณฑ์ที่กำหนดขึ้นเพื่อสั่งงานคอมพิวเตอร์ เช่น ภาษาซี ภาษาจาวา; โดยปริยายหมายความว่าสาระ, เรื่องราว, เนื้อความที่เข้าใจกัน, เช่น ตกใจจนพูดไม่เป็นภาษา เขียนไม่เป็นภาษา ทำงานไม่เป็นภาษา.

 ภาพประกอบ

  • ภาษา บาลี สันสกฤต?, คำบาลีและสันสกฤต ภาษา คำในภาษาไทย ภาษา คำบาลี ภาสา คำสันสกฤต ภาษา ความหมาย เสียงใช้พูดกัน

 คำบาลีและสันสกฤตที่คล้ายกัน

คาถา ฉายา ญาติธรรม ทนต์ ทวาร บาลี ภัณฑุปกรณ์ ภาคภูมิ ภีม ศก สัพเพเหระ เทวะ

หาคำศัพท์ไม่เจอ หรือยังไม่เห็นคำที่ต้องการ?

ช่วยแนะนำคำใหม่ให้เราสิ
แจ้งเพิ่มคำ

 ความคิดเห็นในหัวข้อ "ภาษา"

 คำบาลีและสันสกฤตที่ไทยนำมาใช้ จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ

 บทความอื่น ๆ จาก "Wordy Guru"