ตัวกรองผลการค้นหา
คน
หมายถึงก. กิริยาที่เอามือหรือสิ่งอื่นกวนเพื่อทำสิ่งที่นอนก้นหรือที่เกาะกันอยู่เป็นกลุ่มเป็นก้อนให้กระจายขยายตัว หรือกวนสิ่งต่าง ๆ ให้เข้ากัน.
ทันธ,ทันธ-,ทันธ์
หมายถึง[ทันทะ-] (แบบ) ว. ช้า ๆ, เงื่อง, เกียจคร้าน; หนัก; เขลา เช่น ทันธปัญญา คือ ปัญญาเขลา. (ป.).
เทียร,เที้ยร
หมายถึงก. ย่อม, ล้วนแล้วไปด้วย.
เพ็จ
หมายถึงว. เล็ก, ย่อม, น้อย.
ไม่มีมูลฝอยหมาไม่ขี้
หมายถึง(สำ) ก. ไม่มีเหตุย่อมไม่มีผล.
เทาะห์
หมายถึง(แบบ; โบ) ก. เผา เช่น ธานยเทาะห์ ชื่อพิธีเผาข้าว. (ป., ส. ทห).
มุคธ์
หมายถึง[มุก] ว. เขลา, ไม่รู้เดียงสา. (ส. มุคฺธ).
ป่าช้า
หมายถึงน. ป่าหรือที่ซึ่งจัดไว้เป็นที่ฝังหรือเผาศพ.
บาบี
หมายถึง(แบบ) น. คนมีบาป, คนมีความชั่ว, เช่น ชนะแต่บาบีพรรค์ พรั่งพร้อม. (ตะเลงพ่าย). (ป. ปาปี; ส. ปาปินฺ).
กองฟอน
หมายถึงน. กองขี้เถ้าศพที่เผาแล้ว.
พนมเพลิง
หมายถึงน. กองเพลิงเผาศพ.
คนดีผีคุ้ม
หมายถึง(สำ) น. คนทำดีเทวดาย่อมคุ้มครอง, มักใช้เข้าคู่กับ คนร้ายตายขุม ว่า คนดีผีคุ้ม คนร้ายตายขุม.