ผลการค้นหา

ผกเรือก

หมายถึงน. ต้นไทร. (พจน. ๒๔๙๓).

กะถัว

หมายถึงน. นกกระตั้ว. (พจน. ๒๔๙๓).

กาหัก

หมายถึงน. นกเงือก. (พจน. ๒๔๙๓).

กะทับ

หมายถึงน. นกตะขาบ. (พจน. ๒๔๙๓).

ภังคี

หมายถึงน. ต้นไม้ชนิดหนึ่ง. (พจน. ๒๔๙๓).

กินปลิง

หมายถึงน. นกชนิดหนึ่ง. (พจน. ๒๔๙๓).

บุพวิเทหทวีป

หมายถึงน. ทวีปใหญ่อยู่ทางทิศตะวันออกของเขาพระสุเมรุ เป็นทวีป ๑ ใน ๔ ทวีป ได้แก่ อุตรกุรุทวีปหรืออุตรกุรูทวีป บุพวิเทหทวีป ชมพูทวีป และอมรโคยานทวีป.

กำมะหยี่

หมายถึงน. ชื่อดาวเรืองพันธุ์หนึ่ง. (พจน. ๒๔๙๓).

ตอดต่อ

หมายถึงน. ชื่อนกชนิดหนึ่ง. (พจน. ๒๔๙๓).

บ้องตะลา

หมายถึงน. งูชนิดหนึ่ง, ตะยองสะลา ก็ว่า. (พจน. ๒๔๙๓).

กระซุง

หมายถึงน. พนักงาน, ตำแหน่ง. (พจน). (เทียบ กระทรวง).

กะพ้อ

หมายถึงน. ชื่อนกชนิดหนึ่ง. (พจน. ๒๔๙๓).