ตัวกรองผลการค้นหา
เรื่อยเปื่อย
หมายถึงว. เรื่อย ๆ ไปโดยไม่มีจุดหมาย เช่น พูดเรื่อยเปื่อย เดินเรื่อยเปื่อย.
คู่แห่
หมายถึงน. คนแห่เดินในริ้วกระบวน ๒ ข้าง.
สุเมรุ
หมายถึง[-เมน] น. เขาสิเนรุ, ชื่อภูเขาซึ่งถือว่าเป็นที่ตั้งแห่งเมืองสวรรค์ชั้นดาวดึงส์. (ไตรภูมิ). (ส.).
เสลบรรพต
หมายถึงน. ภูเขาหิน. (ป. เสลปพฺพต; ส. ไศลปรฺวต).
โคน
หมายถึงน. ชื่อตัวหมากรุกที่ใช้เดินทแยงไปข้างหน้าหรือข้างหลัง หรือเดินตรงไปข้างหน้าคราวละ ๑ ตา.
เลี้ยงช้างกินขี้ช้าง
หมายถึง(สำ) ก. หาผลประโยชน์โดยมิชอบจากงานที่ทำ.
พระหา
หมายถึงว. ใหญ่, กว้าง. (ป. พฺรหา; ส. พฺฤหตฺ).
ขวัดแคว้ง
หมายถึง[ขฺวัดแคฺว้ง] (โบ) ก. วิ่งไปวิ่งมา, ค้นหา, ดิ้นรน.
มหิธร
หมายถึงน. ผู้ทรงแผ่นดิน คือ ภูเขา; ชื่อหนึ่งของพระนารายณ์; พระเจ้าแผ่นดิน. (ส. มหีธร, มหีธฺร).
โศกา
หมายถึงก. ร้องไห้ เช่น รู้ว่าผิดแล้วก็แก้ตัวใหม่ อย่ามัวแต่นั่งโศกาอยู่เลย.
สะดิ้ง
หมายถึง(ปาก) ว. ดัดจริตดีดดิ้น เช่น ทำเป็นสะดิ้งไปได้ อย่าสะดิ้งให้มากนัก, สะดุ้งสะดิ้ง ก็ว่า.
ไยดี
หมายถึงก. พอใจ, ยินดี, เอื้อ, มักใช้ในความปฏิเสธ เช่น ไม่ไยดี อย่าไปไยดี.