ผลการค้นหา

เรื่อยเปื่อย

หมายถึงว. เรื่อย ๆ ไปโดยไม่มีจุดหมาย เช่น พูดเรื่อยเปื่อย เดินเรื่อยเปื่อย.

คู่แห่

หมายถึงน. คนแห่เดินในริ้วกระบวน ๒ ข้าง.

สุเมรุ

หมายถึง[-เมน] น. เขาสิเนรุ, ชื่อภูเขาซึ่งถือว่าเป็นที่ตั้งแห่งเมืองสวรรค์ชั้นดาวดึงส์. (ไตรภูมิ). (ส.).

เสลบรรพต

หมายถึงน. ภูเขาหิน. (ป. เสลปพฺพต; ส. ไศลปรฺวต).

โคน

หมายถึงน. ชื่อตัวหมากรุกที่ใช้เดินทแยงไปข้างหน้าหรือข้างหลัง หรือเดินตรงไปข้างหน้าคราวละ ๑ ตา.

เลี้ยงช้างกินขี้ช้าง

หมายถึง(สำ) ก. หาผลประโยชน์โดยมิชอบจากงานที่ทำ.

พระหา

หมายถึงว. ใหญ่, กว้าง. (ป. พฺรหา; ส. พฺฤหตฺ).

ขวัดแคว้ง

หมายถึง[ขฺวัดแคฺว้ง] (โบ) ก. วิ่งไปวิ่งมา, ค้นหา, ดิ้นรน.

มหิธร

หมายถึงน. ผู้ทรงแผ่นดิน คือ ภูเขา; ชื่อหนึ่งของพระนารายณ์; พระเจ้าแผ่นดิน. (ส. มหีธร, มหีธฺร).

โศกา

หมายถึงก. ร้องไห้ เช่น รู้ว่าผิดแล้วก็แก้ตัวใหม่ อย่ามัวแต่นั่งโศกาอยู่เลย.

สะดิ้ง

หมายถึง(ปาก) ว. ดัดจริตดีดดิ้น เช่น ทำเป็นสะดิ้งไปได้ อย่าสะดิ้งให้มากนัก, สะดุ้งสะดิ้ง ก็ว่า.

ไยดี

หมายถึงก. พอใจ, ยินดี, เอื้อ, มักใช้ในความปฏิเสธ เช่น ไม่ไยดี อย่าไปไยดี.