ผลการค้นหา

จตุรงคโยธา

หมายถึง[จะตุรงคะ-] น. กองทัพมีกำลัง ๔ เหล่า คือ เหล่าช้าง เหล่ารถ เหล่าม้า เหล่าราบ. (ป., ส. จตุรงฺค + โยธา).

บันทึง

หมายถึงก. บ่นถึง, คอย. (ช.).

อุดากัน,อุนากัน

หมายถึงว. เล็บยาว. (ช.).

ซ่าโบะ

หมายถึงน. ผ้าห่ม. (ช.).

ดะหมัง

หมายถึง[-หฺมัง] น. เสนา. (ช.).

ป

หมายถึงพยัญชนะตัวที่ ๒๗ เป็นพวกอักษรกลาง เป็นตัวสะกดในแม่กบในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น บาป เนปจูน, ตัว ป ที่ขึ้นต้นของคำหรือพยางค์ในภาษาบาลีและสันสกฤตมักแผลงมาเป็นตัว บ ในภาษาไทย เช่น ปท ปิตา เป็น บท บิดา.

สัมปโยค

หมายถึง[สำปะโยก] น. การประกอบกัน. (ป.; ส. สมฺปฺรโยค).

พิลาป

หมายถึงก. รํ่าไรรำพัน, ครํ่าครวญ, ร้องไห้, บ่นเพ้อ. (ป., ส. วิลาป).

อุตราภิมุข

หมายถึง[อุดตะรา-] ก. บ่ายหน้าไปทางทิศเหนือ. (ป., ส. อุตฺตราภิมุข).

อุตราสงค์

หมายถึง[อุดตะรา-] น. จีวรสำหรับห่ม. (ป., ส. อุตฺตราสงฺค).

วิรังรอง

หมายถึงน. พลับพลึง, วิรงรอง ก็ว่า. (ช.).

กำบัง

หมายถึงน. ช่อดอกไม้. (ช.).