ภาษาอังกฤษ

smooth

ADJ

แปลว่า ราบเรียบ

ตัวอย่าง ชายหนุ่มหันมาถามเธอด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

เพิ่มเติม ลักษณะที่ราบเสมอกัน

แปลว่า เกลี้ยงเกลา

ตัวอย่าง เสาใต้ถุนเรือนเป็นต้นไม้กลมปอกเปลือกจนได้เนื้อไม้ที่เกลี้ยงเกลา ดูแห้งกร้านแต่แข็งแรงรองรับตัวบ้าน

แปลว่า เรียบ

ตัวอย่าง กระเพาะปัสสาวะเป็นอวัยวะที่มีผนังเป็นกล้ามเนื้อเรียบ อยู่หลังหัวเหน่า

แปลว่า ราบรื่น, ไม่มีปัญหา

แปลว่า เกลี้ยง

ตัวอย่าง ส่วนต่างๆ ที่เปล่งปลั่งกลมกลึงพื้นผิวของพระวรกายที่เกลี้ยง เรียบและตึงเหล่านี้ล้วนก่อให้เกิดรูปร่างและรูปทรงที่ให้ความรู้สึกถึงความศักดิ์สิทธิ์

แปลว่า เนียน

ตัวอย่าง เธอได้รับรางวัลสาวผิวเนียนจากการประกวดนางสาวไทย

เพิ่มเติม ลักษณะเนื้อที่ละเอียดนุ่มนวล

แปลว่า เรียบ, ราบ, แบนเรียบ

แปลว่า เกลา

ตัวอย่าง การแปรรูปหวายมีมีดเล่มเดียวก็สามารถตัดทอน ผ่าและเกลาให้ใช้งานที่ต้องการได้

เพิ่มเติม ทำสิ่งที่ยังขรุขระอยู่ให้เรียบเนียนขึ้น

แปลว่า เลี่ยน

ตัวอย่าง เขาดายหญ้าในสนามจนเลี่ยนไปหมด ดูสะอาดตามากกว่าเดิม

เพิ่มเติม เตียนจนเกลี้ยง

พจนานุกรมไทย ราบเรียบ หมายถึง:

ว. ราบเสมอกัน เช่น ที่ราบเรียบ พื้นนํ้าราบเรียบ.

พจนานุกรมไทย เกลา หมายถึง:

[เกฺลา] ก. ทําสิ่งที่ยังขรุขระอยู่ให้เกลี้ยงหรือได้รูปทรงดีขึ้น เช่น เกลาไม้ไผ่, ทำให้ดีขึ้นหรือเรียบร้อยขึ้น เช่น เกลาสํานวนหนังสือ เกลานิสัย.

พจนานุกรมไทย เกลี้ยง หมายถึง:

[เกฺลี้ยง] ว. เรียบ ๆ ไม่ขรุขระหรือไม่มีลวดลาย; หมดไม่มีเหลือไม่มีอะไรติดอยู่ เช่น หมดเกลี้ยงกินเสียเกลี้ยง.
น. ส้มเกลี้ยง. (ดู ส้ม ๑).

พจนานุกรมไทย เกลี้ยงเกลา หมายถึง:

ว. หมดจดหรือเรียบร้อย เช่น หน้าตาเกลี้ยงเกลา หนังสือเล่มนี้สํานวนเกลี้ยงเกลา.

พจนานุกรมไทย เนียน หมายถึง:

น. เครื่องมือสําหรับกวดลวดเลี่ยมภาชนะ เช่นปากป้านปากถ้วยให้เรียบ.
ว. มีเนื้อละเอียดนุ่มนวล เช่น เนื้อเนียน; เรียบสนิท เช่น เข้าไม้ได้เนียนดี.
น. กาบหมากที่เจียนให้มนขนาดเท่าฝ่ามือสําหรับตักนํ้าพริกจากครก, เปลือกจั่นมะพร้าวสําหรับแซะนํ้าตาลเมื่อเวลาเคี่ยว, โดยปริยายใช้เรียกที่สําหรับแซะหรือตัดขนม.

พจนานุกรมไทย เรียบ หมายถึง:

ว. ไม่ขรุขระ เช่น พื้นเรียบ, ราบ เช่น กระเบื้องแผ่นเรียบ ฝาผนังเรียบไม่มีลวดลาย, เป็นระเบียบ เช่น จัดบ้านเรียบ, ไม่ยุ่ง เช่น หวีผมเรียบ, ไม่ยับ เช่น รีดเสื้อเรียบ; (ปาก) เกลี้ยง, หมด, ไม่เหลือ, เช่น กินเรียบ กวาดเรียบ ตายเรียบ.

พจนานุกรมไทย เลี่ยน หมายถึง:

น. ชื่อไม้ต้นขนาดใหญ่ชนิด Melia azedarach L. ในวงศ์ Meliaceae ขึ้นตามป่าเบญจพรรณชื้น ดอกสีขาวหรือม่วงอ่อน เนื้อไม้ใช้ในการก่อสร้าง, เกรียน ก็เรียก.
ว. เตียน, เกลี้ยง, เช่น อายุยังน้อยอยู่เลย หัวล้านเลี่ยนแล้ว ถูพื้นเสียมันเลี่ยน; มีรสมันเกินไป เช่น แกงใส่กะทิข้นมากมันจนเลี่ยน. น. เรียกแพรที่เป็นมัน ไม่มีดอกหรือลวดลาย ว่า แพรเลี่ยน.