ภาษาอังกฤษ oh, Oh!

ดูเนื้อหาของทั้ง 2 คำ ตามด้านล่าง

ภาษาอังกฤษ

oh

แปลว่า โว้ย

แปลว่า อ๋อ

ตัวอย่าง อ๋อ! ไม่เป็นไรหรอกครับ

เพิ่มเติม คำที่เปล่งออกมาแสดงว่ารู้แล้ว เข้าใจแล้ว หรือนึกได้

แปลว่า โอ๋

ตัวอย่าง แม่ร้องโอ๋เพื่อให้ลูกน้อยหยุดร้องไห้

เพิ่มเติม คำที่เปล่งออกมาเป็นเสียงเช่นนั้นเพื่อปลอบเด็ก

แปลว่า อ้อ

ตัวอย่าง อ้อ! ระนาดฝั่งโน้นเขาตีกันแบบนี้หรือ

เพิ่มเติม คำที่เปล่งออกมาแสดงว่ารู้แล้ว เข้าใจแล้ว หรือนึกได้

แปลว่า โอ้

แปลว่า คำอุทานแสดงความตกใจ

พจนานุกรมไทย อ้อ หมายถึง:

น. ชื่อหญ้าชนิด Arundo donax L. ในวงศ์ Gramineae ขึ้นเป็นกอในที่ชื้นแฉะ ลําต้นแข็งเป็นปล้อง ข้างในกลวง.
อ. คําที่เปล่งออกมาแสดงว่ารู้แล้ว เข้าใจแล้ว หรือนึกได้, อ๋อ ก็ว่า.

พจนานุกรมไทย อ๋อ หมายถึง:

อ. คําที่เปล่งออกมาแสดงว่ารู้แล้ว เข้าใจแล้ว หรือนึกได้, อ้อ ก็ว่า.
น. ชื่อวิธีแทงโปกำและโปปั่นวิธีหนึ่ง มีถูกประตูเดียว กิน ๓ ประตู คือ ถ้าลูกค้าแทงอ๋อประตูเดียว โปออกประตูที่แทงนั้น เจ้ามือต้องจ่าย ๓ ต่อ ถ้าออกประตูอื่น เจ้ามือกิน, เรียกกิริยาที่แทงเช่นนั้นว่า แทงอ๋อ.

พจนานุกรมไทย โว้ย หมายถึง:

ว. คําลงท้ายของการร้องเรียก ถาม หรือขานรับเป็นต้น ใช้ในลักษณะที่ไม่สุภาพหรือเป็นกันเอง เช่น แดงโว้ย ไปไหนโว้ย ไปตลาดมาโว้ย เบื่อจริงโว้ย, เว้ย ก็ว่า. อ. คําที่เปล่งออกมาแสดงความสงสัยหรือไม่พอใจเป็นต้น เช่น โว้ย! ไม่มีใครอยู่สักคนเลย, เว้ย ก็ว่า.

พจนานุกรมไทย โอ้ หมายถึง:

(กลอน) อ. คําในคําประพันธ์ ใช้ในความรําพึง พรรณนา วิงวอน หรือปลอบ เป็นต้น เช่น โอ้พ่อพลายสายสวาทของน้องเอ๋ย ไม่เคยเลยจะห่างเหเสนหา. (ขุนช้างขุนแผน), โอ้ว่า ก็ใช้ เช่น โอ้ว่าน่าเสียดายตัวนัก เพราะเชื่อลิ้นหลงรักจึงชํ้าจิต. (อิเหนา). น. ชื่อเพลงไทยจำพวกหนึ่ง มีชื่อขึ้นต้นด้วยคำว่า โอ้ เช่น โอ้ปี่ โอ้ร่าย โอ้โลม.
ว. เสียงดัง, เปิดเผย, (ใช้แก่กริยาคุย).

พจนานุกรมไทย โอ๋ หมายถึง:

ภาษาอังกฤษ

แปลว่า โอ๊ะ

แปลว่า แหม

ตัวอย่าง แหม! เมื่อตะกี้ลูกๆ หลานๆ ของพี่ทำเอาผมตกใจหมดเลย

เพิ่มเติม คำที่เปล่งออกมาเพื่อแสดงความรู้สึกประหลาดใจ ไม่พอใจ

แปลว่า โอ้

ตัวอย่าง โอ้ว่าดวงใจอยู่ไกลลิบเหลือจะหยิบมาชมภิรมย์สันต์เหมือนดวงดาว

เพิ่มเติม คำในคำประพันธ์ ใช้ในความรำพึง พรรณนา วิงวอน หรือปลอบเป็นต้น เช่น โอ้พ่อพลายสายสวาทของน้องเอ๋ย ไม่เคยเลยจะห่างเหเสนหา

พจนานุกรมไทย แหม หมายถึง:

[แหฺม] ว. เสียงที่เปล่งออกมาให้รู้สึกว่าเป็นการแปลกเป็นต้น.
[แหฺม] น. ปลอกรัดสิ่งของบางอย่าง เช่นลํากล้องปืนยาวแบบโบราณให้ติดกับราง ด้ามมีด ด้ามสิ่ว ไม้กวาดทางมะพร้าว.

พจนานุกรมไทย โอ้ หมายถึง:

(กลอน) อ. คําในคําประพันธ์ ใช้ในความรําพึง พรรณนา วิงวอน หรือปลอบ เป็นต้น เช่น โอ้พ่อพลายสายสวาทของน้องเอ๋ย ไม่เคยเลยจะห่างเหเสนหา. (ขุนช้างขุนแผน), โอ้ว่า ก็ใช้ เช่น โอ้ว่าน่าเสียดายตัวนัก เพราะเชื่อลิ้นหลงรักจึงชํ้าจิต. (อิเหนา). น. ชื่อเพลงไทยจำพวกหนึ่ง มีชื่อขึ้นต้นด้วยคำว่า โอ้ เช่น โอ้ปี่ โอ้ร่าย โอ้โลม.
ว. เสียงดัง, เปิดเผย, (ใช้แก่กริยาคุย).