ภาษาอังกฤษ

much

ADV

แปลว่า รุ่ม

แปลว่า อย่างมาก, อย่างใหญ่หลวง, อย่างมากมาย

แปลว่า บ่อย, ถี่

แปลว่า เกือบจะ, โดยประมาณ

แปลว่า เบอะ

ตัวอย่าง แกงเขียวหวานที่ทำเมื่อวานยังเหลือเบอะอยู่ในหม้อไม่มีใครกินเลย

แปลว่า แหล่

ตัวอย่าง ข้าวในบ้านมีมากมายเหลือแหล่

แปลว่า หลาย

แปลว่า จุ

ตัวอย่าง เห็นว่าหล่อนตัวเล็กอย่างนี้เถอะทานจุชะมัดเลย

แปลว่า มลัก

แปลว่า นักหนา

ตัวอย่าง ประชาชนของเรามีทุกข์มากมายนักหนา จึงควรจะร่วมมือช่วยเหลือกัน

แปลว่า เกร่อ

ตัวอย่าง ในช่วง 14 ต.ค. 2516-6 ต.ค. 2519 มักมีการใช้ศัพท์แสงในเชิงการเมืองกันเกร่อทีเดียว

เพิ่มเติม ที่พบเห็นได้ทั่วไป

แปลว่า เป็นกอง

ตัวอย่าง พอเพิ่มเวลางานมากขึ้นพวกเราก็ได้งานมากขึ้นเป็นกอง

แปลว่า พอแรง

ตัวอย่าง การที่บีบีซีปล่อยกู้ในธุรกิจที่มีความเสี่ยงสูง ถือเป็นเรื่องแปลกพอแรง

แปลว่า เอ้อเร้อเอ้อเต่อ

ตัวอย่าง นายพรานรวมกำลังไปล่าฆ่าสัตว์ตัวโตๆ เอามากินเป็นอาหาร ได้มาแล้วก็กินกันอย่างเอ้อเร้อเอ้อเต่อ

เพิ่มเติม มากจนล้น (ใช้แก่กริยากิน), เอ้อเร้อ ก็ว่า

แปลว่า เยอะ

ตัวอย่าง เขามีมรดกเยอะจะตาย ยังมาทำเป็นงกอีก

เพิ่มเติม มากเหลือหลาย, มีถมไป

แปลว่า พอการ

ตัวอย่าง ผมได้เงินจากงานนี้มาพอการ

AUX

แปลว่า ยิ่ง

ตัวอย่าง นับวันเธอยิ่งอ้วนมากขึ้นรู้ตัวหรือเปล่า

เพิ่มเติม เพิ่มมากขึ้นกว่าเดิม

ADJ

แปลว่า หนัก

ตัวอย่าง หล่อนไม่ใช่คนที่มีบุญหนักศักดิ์ใหญ่มาจากไหน

เพิ่มเติม มาก

แปลว่า มาก, เยอะ, ไม่น้อย, หนัก, ใหญ่

แปลว่า จำนวนมาก, ปริมาณที่มาก

แปลว่า สิ่งที่สำคัญมาก, สิ่งที่ยิ่งใหญ่

พจนานุกรมไทย จุ หมายถึง:

ก. มีขนาด ปริมาณ หรือจํานวนบรรจุ เช่น ขวดใบนี้จุน้ำได้ ๑ ลิตร ลิฟต์นี้จุคนได้ ๑๐ คน. ว. มาก เช่น กินจุ.

พจนานุกรมไทย นักหนา หมายถึง:

ว. มากยิ่ง, ยิ่งนัก, หนักหนา ก็ใช้.

พจนานุกรมไทย พอการ หมายถึง:

(ปาก) ว. สมควรแก่งาน, บางทีใช้หมายความว่า มาก.

พจนานุกรมไทย พอแรง หมายถึง:

ว. เต็มแรง, มาก, เช่น ถูกด่าเสียพอแรง ว่าเสียพอแรง.

พจนานุกรมไทย มลัก หมายถึง:

[มะลัก] ก. ลัก, ลอบ; มัก; รัก; เห็น. ว. มากเช่น รู้มลัก.

พจนานุกรมไทย ยิ่ง หมายถึง:

ว. ถ้าอยู่ข้างหลัง หมายความว่า เป็นยอด, ที่สุด, เช่น งามยิ่ง ดียิ่ง, ถ้าอยู่ข้างหน้า ใช้ในเชิงเปรียบเทียบหมายความว่า เกิน, ลํ้า, เพิ่มขึ้น, เจริญขึ้น, มากขึ้น, ฯลฯ เช่น ยิ่งงาม ยิ่งดี, ถ้าประกอบหน้าคำอื่นมักมาเป็นคู่กันเสมอ เช่น ยิ่งมากยิ่งดี ยิ่งตียิ่งกัด ยิ่งแก่ยิ่งโง่ ยิ่งโตยิ่งเซ่อ.

พจนานุกรมไทย รุ่ม หมายถึง:

ว. ร้อนผ่าว ๆ; (ปาก) เรื่อย, บ่อย, เช่น เรียกใช้เสียรุ่ม, มาก เช่น รวยรุ่ม.

พจนานุกรมไทย หนัก หมายถึง:

ว. มีน้ำหนักมาก, ตรงข้ามกับ เบา; แรง เช่น ฝนตกหนัก, รุนแรง เช่น รบหนัก ไข้หนัก, มาก เช่น บุญหนักศักดิ์ใหญ่; ที่ให้ผลช้ากว่าปรกติ เช่น ทุเรียนหนัก ข้าวหนัก.

พจนานุกรมไทย หลาย หมายถึง:

น. ชื่อไม้ต้นชนิด Grewia paniculata Roxb. ในวงศ์ Tiliaceae ผลออกเป็นพวงที่ปลายกิ่ง สุกสีดํา กินได้.
ว. มาก, บางทีใช้คู่กับคำ มาก เป็น มากหลาย.

พจนานุกรมไทย เกร่อ หมายถึง:

[เกฺร่อ] ว. ลักษณะบางอย่างที่เกี่ยวกับเรื่องกินเรื่องใช้เป็นต้นที่คนโดยมากมักทํากัน เช่น กินกันเกร่อ เที่ยวกันเกร่อ ใช้กันเกร่อ.

พจนานุกรมไทย เบอะ หมายถึง:

ว. ซึมเซ่อ เช่น หน้าเบอะ.
ว. เป็นแผลเหวอะหวะเข้าไป เช่น แผลเบอะ, ใช้ประกอบคํา หนา เป็น หนาเบอะ เช่น ปากหนาเบอะ หมายความว่า ปากหนามาก, ใช้ประกอบคํา เหลือ เป็น เหลือเบอะ คือ เหลือมาก.

พจนานุกรมไทย เยอะ หมายถึง:

น. เรียกแผลที่หนองไหลเปรอะเลอะ.

พจนานุกรมไทย เอ้อเร้อเอ้อเต่อ หมายถึง:

ว. ปล่อยอารมณ์ตามสบาย, ยืดยาด เช่น มัวแต่เอ้อเร้อเอ้อเต่ออยู่นั่นแหละ จะทําอะไรก็ไม่ทําเสียที; มากจนล้น (ใช้แก่กริยากิน), เอ้อเร้อ ก็ว่า.

พจนานุกรมไทย แหล่ หมายถึง:

[แหฺล่] น. ตอนหนึ่งหรือบทหนึ่งในเทศน์มหาชาติซึ่งลงท้ายด้วยคำว่า แล เช่น นั้นแล นั่นแล. ก. เทศน์มหาชาติเป็นทำนองตามแบบในแต่ละกัณฑ์.
[แหฺล่] ว. มาก เช่น เหลือแหล่ หลายแหล่.