ผลการค้นหา

ป้อยอ

หมายถึงก. ตามใจหรือเอาใจจนเกินไป, ยกย่องเยินยอจนเกินพอดี, บำรุงบำเรอจนเกินไป.

บัพพาชนียกรรม

หมายถึง[บับพาชะนียะกำ] น. กรรมที่สงฆ์ทำแก่ภิกษุที่จะพึงขับไล่, พิธีขับไล่บุคคลที่พึงขับไล่. (ป. ปพฺพาชนียกมฺม).

พึ่ง

หมายถึงว. คำช่วยกริยาหมายถึงเวลาที่ล่วงไปหยก ๆ ในขณะที่พูดนั้น เช่น เขาพึ่งไป, เพิ่ง ก็ว่า; ใช้ประกอบหลังคำ อย่า เป็น อย่าพึ่ง หมายความว่า ห้ามไม่ให้กระทำในขณะนั้น เช่น อย่าพึ่งไป อย่าพึ่งกิน, เพิ่ง เพิก หรือ เพ่อ ก็ว่า.

หาค่าบ่มิได้,หาค่ามิได้

หมายถึงว. มีค่ามากจนประมาณไม่ได้.

ค้ำฟ้า

หมายถึงว. นานจนไม่มีกำหนด.

ตะลึงพรึงเพริด

หมายถึงก. ตะลึงจนลืมตัว.

วอแว

หมายถึงก. รบกวน, เซ้าซี้, เช่น เขากำลังอารมณ์เสีย อย่าเข้าไปวอแว; เกาะแกะ เช่น อย่าไปวอแวลูกสาวเขา.

กาญจน,กาญจน-,กาญจนา

หมายถึง[กานจะนะ-] (แบบ) น. ทอง. (ส.; ป. กญฺจน).

ล้นกระเพาะ

หมายถึงว. ลักษณะที่กินมากจนแน่น เช่น กินจนล้นกระเพาะ.

ท่องจำ

หมายถึงก. ท่องบ่นจนจำได้, ท่องบ่นจนขึ้นใจ.

ปบ

หมายถึงก. วิ่งไล่ตะครุบ, ตบตะครุบ, ตะปบ ก็ว่า.

ปัพพาชนะ

หมายถึง[ปับพาชะ-] (แบบ) น. การขับไล่. (ป.).