ผลการค้นหา

ตะกุย

หมายถึงก. เอามือหรือเท้าเป็นต้นคุ้ยหรือข่วน.

ปัณรส,ปัณรส-

หมายถึง[ปันนะระสะ-] ว. สิบห้า. (ป. ปณฺณรส).

มาลัยชายเดียว

หมายถึงน. มาลัยที่มีอุบะห้อยชายเพียงพวงเดียว, มาลัยมือ มาลัยข้อมือ หรือ มาลัยเปีย ก็เรียก.

เย็น

หมายถึงน. เวลาใกล้คํ่า ประมาณ ๑๖-๑๘ นาฬิกา.

ผู้ไทย

หมายถึงน. ชนชาติไทยสาขาหนึ่งแถวสิบสองจุไทย.

ทัศ

หมายถึง(แบบ) ว. สิบ เช่น ทัศนัข. (ส.); ครบ, ถ้วน, เช่น บารมี ๓๐ ทัศ.

ตรึงศ,ตรึงศ-

หมายถึง[ตฺรึงสะ-] (แบบ) ว. สามสิบ. (ส. ตฺรึศตฺ; ป. ตึส).

ปาณิมุกต์

หมายถึงน. ศัสตราที่พุ่งด้วยมือ เช่น หอก หลาว. (ส.).

ปาม

หมายถึงก. ขยุ้มด้วยมือ, ซุ่มซ่ามเข้าไป, กินอย่างตะกละ.

ทองปลายแขน

หมายถึงน. เครื่องประดับชนิดหนึ่ง สวมรัดข้อมือ.

พยุงปีก

หมายถึงก. ประคองแขนพยุงไปด้วยมือข้างหนึ่ง แล้วใช้มืออีกข้างหนึ่งโอบรอบหลังไปสอดใต้รักแร้ของผู้ถูกพยุง.

สมันต์

หมายถึง[สะมัน] ว. โดยรอบ, ใกล้เคียง. (ป., ส.).