ผลการค้นหา

สาลิกา

หมายถึงน. ชื่อตะกรุดดอกเล็ก ๆ ชนิดหนึ่ง ใช้ในทางเมตตามหานิยม.

สาลิกา

หมายถึงน. ชื่อนกชนิด Acridotheres tristis ในวงศ์ Sturnidae ซึ่งเป็นวงศ์เดียวกับนกกิ้งโครง ลำตัวสีนํ้าตาลเข้ม หัวสีดำ ขอบตาและปากสีเหลือง มีแต้มขาวที่ปีก ปลายหางสีขาว กินแมลงและผลไม้ พบทั่วทุกภาคของประเทศไทย, เอี้ยง หรือ เอี้ยงสาริกา ก็เรียก. (ป.; ส. ศาริกา).

สาลิกาเขมร

หมายถึงน. ชื่อเพลงไทยทำนองหนึ่ง.

สาลิกาแก้ว

หมายถึงน. ชื่อเพลงไทยทำนองหนึ่ง.

สาลิกาชมเดือน

หมายถึงน. ชื่อเพลงไทยทำนองหนึ่ง.

ศาริกา

หมายถึงน. นกจำพวกนกเอี้ยง. (ส.; ป. สาลิกา).

ชกา

หมายถึง[ชะ-] (กลอน) น. นกสาลิกา. (กล่อมช้างของเก่า).

ห่อน

หมายถึงว. เคย เช่น ไป่ห่อนเหลือคิดข้า คิดผิด แม่นา. (ลอ), ในคำประพันธ์บางคราวใช้แทน ไม่ เช่น สาลิกามาตามคู่ ชมกันอยู่สู่สมสมร แต่พี่นี้อาวรณ์ ห่อนเห็นเจ้าเศร้าใจครวญ. (เห่ชมนก).

เอี้ยง

หมายถึงน. ชื่อนกในวงศ์ Sturnidae รูปร่างอ้วนป้อม หางสั้น กินแมลงและผลไม้ อยู่รวมกันเป็นฝูง มีหลายชนิด เช่น เอี้ยงสาริกา หรือ สาลิกา (Acridotheres tristis) เอี้ยงหงอน (A. javanicus) เอี้ยงหัวสีทอง (Ampeliceps coronatus) เอี้ยงดำปักษ์ใต้ (Aplonis panayensis).