ผลการค้นหา

ภาคพื้น

หมายถึงน. พื้นแผ่นดิน, แผ่นดินใหญ่ เช่น ภาคพื้นยุโรป ภาคพื้นเอเชีย.

กลดกำมะลอ

หมายถึงน. ร่มชนิดหนึ่ง พื้นขาวโรยทองเป็นเครื่องยศ.

ดุ้ง

หมายถึงว. โค้งหรือนูนหรือแอ่นจากแนวหรือระดับ เช่น พื้นกระดานดุ้ง.

สะดือ

หมายถึงน. ส่วนของร่างกายอยู่ตรงกลางพื้นท้องเป็นรูหวำเข้าไป.

เบาะลม

หมายถึงน. อากาศที่ถูกอัดอยู่ภายใต้พื้นล่างของยานพาหนะ ทำหน้าที่เสมือนเป็นเบาะพยุงให้ตัวยานพาหนะลอยอยู่เหนือพื้นได้ตลอดเวลาที่เคลื่อนที่ไป ระยะที่ลอยอยู่เหนือพื้นอาจสูงได้ถึง ๑๐ ฟุต.

ยกพื้น

หมายถึงน. พื้นที่สูงกว่าบริเวณโดยรอบ. ก. ทำพื้นให้สูงขึ้น.

นั่งยอง ๆ

หมายถึงก. นั่งโดยวิธีชันเข่าทั้ง ๒ ข้าง ไม่ให้ก้นถึงพื้น.

ไผทโกรม

หมายถึง[-โกฺรม] น. แผ่นดินตํ่า หมายความว่า ใต้หล้า คือ พื้นโลกเรานี้.

นภดล

หมายถึง[นบพะดน] น. พื้นฟ้า. (ส. นภสฺตล).

ภูมิ

หมายถึง[พูม] น. พื้น, ชั้น, พื้นเพ; ความรู้ เช่น อวดภูมิ อมภูมิ.

ลายน้ำทอง

หมายถึงน. ลายหรือรูปภาพซึ่งเขียนเส้นทองบนพื้นสีหรือเขียนสีบนพื้นทองบนเครื่องกระเบื้อง เช่นจาน ชาม กระโถน.

กระจกตา

หมายถึงน. ส่วนใสของตา มีรูปกลมแบน สีใส พื้นหน้านูนออกพื้นหลังหวำ หนาประมาณ ๑ มิลลิเมตร ประกอบอยู่เบื้องหน้าของดวงตา.