ตัวกรองผลการค้นหา
เนิบ,เนิบ ๆ
หมายถึงว. แช่มช้า, ช้า ๆ อย่างมีจังหวะ เช่น เดินเนิบ ๆ พูดเนิบ ๆ.
สุภาพชน
หมายถึงน. ผู้ที่แต่งกายเรียบร้อย, ผู้ที่มีกิริยามารยาทอ่อนโยน พูดจาเรียบร้อย รู้กาลเทศะ, เช่น สุภาพชนย่อมไม่ส่งเสียงดังในห้องสมุด.
ภาษก
หมายถึง[พาสก] น. ผู้พูด. (ส.).
หูรูด
หมายถึงน. รูที่ร้อยเชือกสำหรับชักปากถุงเป็นต้นให้ติดกัน; ปากช่องทวารหนักที่กล้ามเนื้อรัดตัวเข้ามาคล้ายปากถุงที่รูด, โดยปริยายเรียกผู้ที่พูดพล่าม พูดพล่อย หรือพูดโดยไม่ยั้งคิดเสียก่อนว่าอะไรควรพูดหรือไม่ควรพูด ว่า ปากไม่มีหูรูด.
ชุ่ย,ชุ่ย,ชุ่ย ๆ
หมายถึงว. หวัด ๆ, มักง่าย, ไม่ได้เรื่องได้ราว, เช่น เขียนชุ่ย ๆ ทำชุ่ย ๆ พูดชุ่ย ๆ.
ตะแบง
หมายถึงว. อาการที่พูดหรือเถียงเฉไฉหรือดันไปข้าง ๆ คู ๆ.
ถลากถลำ
หมายถึงว. พลั้ง ๆ พลาด ๆ (ใช้แก่กริยาพูด), ถลำถลาก ก็ว่า.
พึมพำ
หมายถึงก. พูดค่อย ๆ จับความไม่ได้ เช่น เขาพึมพำอยู่คนเดียว.
กระโชกกระชั้น
หมายถึงว. อาการพูดกระแทกเสียงถี่ ๆ.
เป่าหู
หมายถึงก. พูดให้เข้าหูบ่อย ๆ เพื่อให้เชื่อ.
ลปก
หมายถึง[ละปก] น. คนพูดบ่นเพ้อต่าง ๆ; คนพูดด้วยความอยากได้. (ป.).
เราะร้าย
หมายถึงก. พูดมากหยาบคาย, พูดไม่เพราะ.