ผลการค้นหา

ปากมาก

หมายถึงว. ชอบพูดว่าคนอื่นซํ้า ๆ ซาก ๆ, พูดมาก, (ในทางช่างว่า ช่างติ), พูดขยายเรื่องเล็กน้อยให้มากออกไป.

เหวี่ยงแห

หมายถึงว. ทำคลุม ๆ เช่น พูดเหวี่ยงแห.

พลอดรัก

หมายถึงก. พูดจาอ่อนหวานต่อกันในเรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ.

เอาเถอะ,เอาเถอะ ๆ,เอาเถิด,เอาเถิด,เอาเถิด ๆ

หมายถึงน. คำพูดแสดงความยินยอมหรือแสดงความประนีประนอม.

ไปอย่างน้ำขุ่น ๆ

หมายถึง(สำ) ก. พูดแก้ตัวหลบเลี่ยงไปอย่างข้าง ๆ คู ๆ.

จู๋จี๋

หมายถึงก. พูดกันเบา ๆ ด้วยอาการสนิทสนม, กระจู๋กระจี๋ ก็ว่า. ว. อาการที่พูดกันเบา ๆ ด้วยความสนิทสนม, กระจู๋กระจี๋ ก็ว่า.

พักตา

หมายถึงน. ผู้พูด, ผู้กล่าว. (ส. วกฺตฺฤ; ป. วตฺตา).

ภณิดา

หมายถึง[พะ-] น. ผู้พูด, ผู้บอก. (ส. ภณิตา).

ปะหงับ,ปะหงับ ๆ

หมายถึงว. อาการที่ปากอ้าและหุบลงเหมือนอยากจะพูดแต่ไม่มีเสียง, อาการที่ทำปากหงับ ๆ อย่างอาการของผู้ป่วยใกล้จะตาย เช่น นอนเจ็บปะหงับ ๆ.

กระจู๋กระจี๋

หมายถึงก. พูดกันเบา ๆ ด้วยอาการสนิทสนม, จู๋จี๋ ก็ว่า. ว. อาการที่พูดกันเบา ๆ ด้วยความสนิทสนม,จู๋จี๋ ก็ว่า.

แหะ,แหะ ๆ

หมายถึงว. เสียงคนหัวเราะมีเสียงเช่นนั้น. ก. ทำเสียงดังเช่นนั้น เช่น เขาไม่พูดอะไรได้แต่แหะ ๆ.

หงุงหงิง,หงุง ๆ หงิง ๆ

หมายถึงว. มีเสียงพูดกันเบา ๆ เช่น เด็ก ๆ คุยกันหงุงหงิง หนุ่มสาวคุยกันหงุง ๆ หงิง ๆ.